Tworzenie miejsc pracy, kreowanie wzorców zachowań, tworzenie oszczędności, aktywne uczestnictwo w życiu społecznym, kształtowanie opinii, działalność artystyczna, wpływ na legislację – tak intuicyjnie można określić cechy osób należących do ważnej dla rozwijającego się kraju klasy średniej. Można do niej zaliczyć w Polsce 3 mln osób. Grupa rośnie, a jej dochody wyrównują się.
Klasa średnia jest pojęciem pojemnym, przez co dla ekonomisty dość trudnym do precyzyjnego zdefiniowania. Należałoby zaliczać do niej osoby, które spełniają równocześnie dwa podstawowe kryteria: dochodowe i partycypacyjne lub są blisko ich spełniania. Kryterium dochodowe to osiąganie odpowiednio wysokiego dochodu, wyższego od średniego. Kryterium partycypacyjne to odgrywanie, z założenia pozytywnej, roli w życiu gospodarczym, społecznym czy artystycznym.
Kluczowym kryterium przynależności do klasy średniej jest odgrywanie roli w gospodarce, takiej jak tworzenie miejsc pracy przez przedsiębiorców, kreowanie zmian na rynku, np. w drodze wyznaczania wzorców konsumpcyjnych, generowanie oszczędności, a także tworzenie popytu na dobra z tzw. wyższej półki. Istotne jest także aktywne uczestnictwo w życiu społecznym, kreowanie wzorców zachowań społecznych, kształtowanie opinii publicznej, wszelka działalność artystyczna, wpływ na legislację itd.
Klasę średnią tworzą w większości ludzie z wyższym wykształceniem, jednak nie jest to warunek konieczny, zwłaszcza w przypadku przedsiębiorców. Wychodząc z przyjętej definicji, w skład klasy średniej wchodzą przedsiębiorcy, specjaliści z różnych dziedzin, urzędnicy państwowi wyższego szczebla, naukowcy i intelektualiści, artyści i sportowcy.
Średnia wyższa
Powyższa autorska definicja jest nieostra i może być kontestowana.