Jak zostać milionerem? Najlepsze wskazówki znajdziesz w sieci

Nie wierzcie w bajki o dziadku z długą białą brodą. Prawdziwy mikołaj jest młodym mężczyzną w korporacyjnym garniturku, a czasem w niedbałym stroju, na tle palm, bo właśnie wypoczywa i, spoglądając na nas z YouTube, opowiada, jak uzyskał wolność finansową. Kiedyś harował za grosze, a teraz – patrzcie – jak mu się powodzi. „I ty mógłbyś zostać milionerem” – zachęca nas mikołaj siedzący we wnętrzu luksusowego samochodu. I obiecuje, że opowie o magicznych sposobach zdobywania pieniędzy. „OK, możesz w to nie wierzyć, ale posłuchaj”. Kilka złotych rad jest nam gotów podarować gratis, ale po szczegółowe instrukcje zaprasza na płatne szkolenie. Za 3 tys. zł dowiemy się, jak dojść do miliona. Takich mikołajów cudotwórców w sieci jest wielu. Wystarczy, że zasubskrybujemy ich youtubowy kanał, zostaniemy członkiem ich sieci marketingu wielopoziomowego, zainwestujemy na Foreksie albo zaczniemy kopać kryptowaluty. Recepta dr. Millwarda Mikołajowie roztoczą przed nami przede wszystkim wizję wolności finansowej, zwaną też w sieci dochodem pasywnym. Czyli, jak się nie napracować, a zdobyć spore pieniądze. Nie trzeba długo szukać, bo na stronie jednego z popularnych portali pojawia się spora reklama z seksowną blondynką z wielkim biustem siedzącą we wnętrzu luksusowego samolotu. „Rzuciłam pracę w fast foodzie, zgarniam 5 tys. dziennie” – deklaruje. Obok wyjaśnienie „23-letnia Iza z Piotrkowa odkryła, jak zarobić duże pieniądze, legalnie i bez wysiłku. Jej metoda polega na...”. By dowiedzieć się więcej, trzeba kliknąć w reklamę. Klikamy i niestety Izy już nie ma, ale za to pojawia się strona udająca stylem gazetę ekonomiczną. Nazywa się „World Finances Today” i na czołówce donosi o rewolucyjnym osiągnięciu: „Kontrowersyjny algorytm przynosi nawet 6 tys. tygodniowo każdemu, kto go zastosuje. Wszystko dzięki nagrodzonemu Noblem odkryciu trzech ekonomistów”. Czytamy, że Robert Millward, 39-letni ekonomista, z 15-letnim doświadczeniem w branży bankowej, korzystając z pracy noblistów, opracował algorytm, który z każdego może zrobić bogacza. „Dr Millward skromnie przyznaje: Blank, Maxwell i Holland wstrząsnęli rynkiem i pokazali, że tak naprawdę każdy może zarabiać duże pieniądze, przewidując zachowania określonych liczb. I dostali za to Nobla. Ja znalazłem sposób na zastosowanie ich odkrycia w praktyce” – wyjaśnia. Potem są informacje, że dzięki algorytmowi można automatycznie zarabiać „konkretne pieniądze w kilka minut”. Podobno do tej pory z algorytmu Millwarda skorzystało już 9345 osób i każda może pochwalić się zyskiem. My możemy zostać 9346. osobą. Nie szukajcie jednak informacji o noblistach Blanku, Maxwellu i Hollandzie, bo tacy nie istnieją. Podobnie jak Millward, genialny twórca algorytmu. Zresztą w innych odsłonach reklamy geniusz nazywa się Lorenc, Brzozowski albo Drzewiecki. Jego fotografia pochodzi z internetowego banku zdjęć i można ją znaleźć na wielu innych portalach, gdzie występuje jako adwokat, doradca ubezpieczeniowy albo spec od opon. Cudowny sposób na pomnażanie pieniędzy to oferta opcji binarnych. I tylko w jednej sprawie reklama mówi prawdę: opcje binarne to wyjątkowo kontrowersyjna metoda. Ostrzegają przed nią KNF, UOKiK i rzecznik finansowy. Hazard pod przykrywką Opcje binarne to rodzaj gry hazardowej udającej inwestycje na rynku kapitałowym. W najpopularniejszej wersji gracz ma za zadanie obstawić, jak w najbliższym czasie zachowa się kurs wybranej waluty, surowca, akcji, indeksu giełdowego itp. Wzrośnie czy spadnie? Można też obstawiać, czy kurs dojdzie do jakiegoś limitu albo czy go przekroczy. Kto dobrze obstawi kierunek zmiany, wygrywa, kto nie, traci. A ponieważ gra idzie o to, co się zdarzy w ciągu najbliższych minut, a nawet sekund, wszystko zależy od szczęścia. – Przewidzenie zmiany kursu instrumentu finansowego w tak krótkim czasie wydaje się praktycznie niemożliwe – mówi dyr. Jacek Barszczewski z Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego. Oczywiście, że się da przewidzieć! – wołają opcyjni mikołajowie, przekonując, że trzeba grać, nie przejmować się stratami, aż w końcu będzie się zarabiać jak Iza z Piotrkowa. Dobrze jest korzystać z sygnałów opcji binarnych, czyli podpowiedzi oferowanych przez firmy prowadzące zakłady. Pardon: przez brokerów. Bo wszystko jest w sztafażu inwestycyjnym. Gracze to traderzy, bukmacher to broker, a zakłady to instrumenty pochodne. Oczywiście z rynkiem kapitałowym nie ma to wiele wspólnego, bo drugą stroną zakładu jest firma oferująca opcje. Wygrana gracza jest dla niej stratą, więc do reklamowych zapewnień, że opcje to pewna droga do bogactwa, trzeba podchodzić jak do algorytmu Millwarda. Podobnie jak do ofert, by skorzystać z programu, który będzie za nas automatycznie obstawiał i sam zatroszczy się o nasze zyski. Prawda jest taka, że kasyno zawsze wygrywa. Nikt nam nie obieca takich pieniędzy jak mikołajowie od Foreksu. Przecież światowy Forex (skrót od foregin exchange, międzynarodowego rynku wymiany walut) ma obroty warte biliony dolarów dziennie. Tyle że ten prawdziwy jest zarezerwowany wyłącznie dla banków i dużych instytucji finansowych. Ten, który kusi internautów wizją łatwego zarobku, jest na niby i używa nazwy wyłącznie w celach marketingowych – ostrzega Urząd Komisji Nadzoru Finansowego. Tu nie sprzedaje się i nie kupuje dolarów, funtów czy euro, ale instrumenty pochodne (głównie tzw. CFD, czyli kontrakty na różnicę) oparte na cenach walut, akcji, surowców, indeksów giełdowych. – To rodzaj współczesnych bucket shops – uważa Rafał Zaorski z fundacji Trading Jam Session (TJS), największej polskiej organizacji foreksowych traderów. Bucket shops to gwarowa nazwa działających na przełomie XIX i XX w. w USA firm bukmacherskich oferujących zakłady w oparciu o kursy giełdowe. Z zewnątrz przypominały biura maklerskie, na tablicach wywieszano aktualne notowania akcji z nowojorskiej giełdy, ale nimi nie handlowano. Tu też narodził się system dźwigni finansowej, na której opiera się popularność współczesnego Foreksu – inwestując 10 dol., można było otworzyć pozycję na określone akcje o wielokrotnie większej wartości, np. 1000 dol. (bywały dźwignie 1:200, a nawet 1:300). To dawało szansę na błyskawiczną realizację amerykańskiego marzenia o awansie od pucybuta do milionera. Częściej jednak było drogą do nędzy, gdy inwestor, którego było stać na 10-dolarowy zakład, musiał pokryć 1000-dolarową stratę. Dlatego działalności bucket shops szybko zakazano. Trud tradera Dziś odżyły i od kilku lat robią karierę także w Polsce. Choć firmy brokerskie oferujące Forex uzyskują licencje i podlegają nadzorowi KNF, to sposobem działania przypominają bucket shops. Zwłaszcza te, które stosują model market maker, czyli są stroną wszystkich kontraktów zawieranych przez klientów. W praktyce wygląda to tak, że klient, czyli trader, obserwując na ekranie komputera kursy rynkowe, kupuje i sprzedaje kontrakty na określone waluty, akcje, surowce, indeksy. Umowa przewiduje, że sprzedający w dniu wykonania kontraktu zapłaci różnicę między aktualną wartością danych aktywów a ich wartością w dniu zawierania kontraktu. Jeśli różnica jest ujemna, to kupujący płaci sprzedającemu. Z rynkiem nie ma to wiele wspólnego, bo wszystko dzieje się w wirtualnym świecie stworzonym przez firmę brokerską; na jej platformie informatycznej i według podawanych przez nią wskaźników rynkowych. To z kasy brokera pochodzą zyski tradera, a nie z giełdy. I to broker zarabia, gdy trader źle przewidzi zmiany kursów. A jeśli grał na kredyt, czyli skorzystał z dźwigni finansowej (dopuszczalna 1:100), to strata wielokrotnie przekracza kwotę, którą zainwestował. W Polsce 80 proc. osób inwestujących na Foreksie ponosi straty. W 2016 r. ich łączne straty przekroczyły 0,5 mld zł. Przeciętnie to ok. 18 tys. zł na inwestora. – Przychodzą do TJS czasem ludzie, którzy liczą na łatwe pieniądze, z nadzieją, że im podpowiemy, jak je zdobyć. Kiedy mówimy o zagrożeniach i tłumaczymy, że nie ma cudownych recept, wychodzą nieprzekonani – tłumaczy Rafał Zaorski. – Przecież jest tyle firm, które prowadzą szkolenia i wyciągają pieniądze, obiecując, że mają gwarantowane sposoby na osiąganie zysków. Sam – przyznaje – jest spekulantem i żyje z tego już od wielu lat. – Pasjonuję się tym, ale mam świadomość ryzyka. Zarządzanie ryzykiem jest tu najważniejsze – zapewnia. Zaczynał na giełdzie, teraz działa na Foreksie i w kryptowalutach. Uważa, że Forex jest potrzebny, zwłaszcza że warszawska giełda podupadła i straciła na atrakcyjności dla indywidualnych inwestorów. W niektórych krajach opcje binarne zostały uznane za niebezpieczną formę hazardu i zakazane, ostatnio na cenzurowanym znalazł się też klasyczny Forex. – Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA) rozważa wprowadzenie ograniczeń. Będą one dotyczyły najprawdopodobniej CFD oraz opcji binarnych i mogą obejmować wdrożone już przez niektóre kraje UE regulacje, jak np. limity dźwigni, ograniczenie strat klienta, ograniczenia w sprzedaży i dystrybucji – wyjaśnia Jacek Barszczewski. Polski nadzór i prokuratura przyglądają się tej branży, a jeden z dużych brokerów, notowany na GPW, stał się przedmiotem dochodzenia. Zarzut dotyczy oszustw na szkodę klientów. Mechanizm wynika z prostego faktu,