Zamiast wybuchu radości większość pracujących Polaków na wieść o tych 5 tys. mogła zalać złość. Bo co to za średnia, o której ponad 10 mln z ogółu 16,5 mln pracujących może tylko pomarzyć, gdyż zarabiają o wiele mniej? Kiedy GUS podzielił nasze zarobki na tzw. wielkie grupy zawodów (za październik 2018 r.), pojawiły się dodatkowe powody frustracji. Powyżej średniej sytuują się bowiem tylko zarobki władz publicznych oraz wyższych urzędników (9597 zł miesięcznie), a także specjalistów (6093 zł). Średnia we wszystkich innych zawodach jest pod kreską. To samo pokazuje mediana: połowa pracowników zarabiała brutto poniżej 4095 zł.
Dużo za mało
Warto jeszcze głębiej rozebrać tę statystykę. Szybciej niż przeciętnie rosły w 2018 r. płace w górnictwie (o 12,5 proc.), farmacji (10 proc.), przemyśle spożywczym (9,9 proc.), tekstylnym (8,9 proc.) oraz budownictwie (8,1 proc.). W pierwszym półroczu 2019 r. podskoczyły zarobki w ochronie zdrowia (12,3 proc.). Szybkim wzrostem zarobków cieszą się też zawody, w których zarabiało się najmniej – ochroniarze i sprzątaczki. Tu płace wzrosły o 9,5 proc. Najlepiej zarabia wyższa kadra urzędnicza, sektor finansowy oraz tradycyjnie górnicy.
Przypomnijmy, że w 2010 r. średnia płaca w Polsce wynosiła 3224,98 zł miesięcznie. Wielki kryzys finansowy, który po 2008 r. na kilka lat pogrążył światową gospodarkę, w Polsce najmocniej odbił się na zarobkach pracowników (wykres: Pensja na piątkę). – Sytuacja zaczęła się zmieniać po 2012 r. – mówi Tomasz Wróblewski, partner firmy doradczej Grant Thornton. – Od tego czasu wynagrodzenia zaczęły nawet wyprzedzać tempo wzrostu gospodarczego. Między 2012 a 2018 r. wzrosły realnie o 26 proc., czyli o 3 pkt proc. więcej niż PKB. Najszybciej rosną te najniższe, co jest efektem podnoszenia płacy minimalnej.