Z obozu PO dochodzą sygnały, że nazwisko kandydata tej partii w wyborach prezydenckich będzie znane około kwietnia, a więc szczęśliwie jeszcze przed pierwszą turą głosowania. Obietnica wysunięcia przez Platformę jakiegoś kandydata o znanym nazwisku z pewnością cieszy jej zwolenników, zwłaszcza że lansowany obecnie kandydat o nieznanym nazwisku ma umiarkowane poparcie i według ostatnich sondaży jego przewaga nad znanym z nazwiska kandydatem PiS Lechem Kaczyńskim powoli topnieje i zaczyna niebezpiecznie oscylować wokół remisu.
Nawiasem mówiąc, część polityków PiS uważa, że niepodawanie nazwiska kandydata nie mieści się w standardach dojrzałej demokracji, jest przejawem cynizmu kierownictwa PO i chytrym sposobem na unikanie merytorycznej kampanii. PiS uważa, że ma prawo znać nazwisko kandydata PO, aby w toku debaty móc się do tej kandydatury rzeczowo odnieść za pomocą haków, które posiada. Prezes Jarosław Kaczyński publicznie przyznaje, że na temat działalności kandydata na kandydata Sikorskiego od dawna dysponuje konkretną wiedzą zawierającą określone fakty. Nie kryje przy tym, że jest to wiedza tak porażająca, że aż nie może jej udostępnić, gdyż są to sprawy objęte tajemnicą państwową i nie wiadomo, czy kiedykolwiek zostaną upublicznione.
Ostatnie wypowiedzi Jarosława Kaczyńskiego ukazują dramat polityka, który wie i podejrzewa więcej niż inni, ale nie może o tym mówić, chociaż nie może o tym także nie mówić. Tego rodzaju postawę, bliską również jego bratu, trzeba docenić, gdyż pogłębia ona naszą ogólną podejrzliwość oraz niewiedzę na temat wielu szkodliwych zjawisk mających albo i niemających miejsca w życiu politycznym.