W roku szkolnym 1999/2000, pierwszym po wprowadzeniu reformy edukacji, mieliśmy prawie 4 mln uczniów. W 2009/2010 już tylko 2,23 mln. Równocześnie znikła ledwie co piąta podstawówka – z 17,7 tys. ubyło ich do 14 tys. Najwięcej szkół podstawowych (ok. 1 tys. rocznie) zamkniętych zostało w dwóch pierwszych latach poprzedniej dekady. Od tej pory ich liczba spada najwyżej o kilkaset na rok. Za to rośnie liczba gimnazjów – z 6,1 tys. w roku 1999/2000 do 7,2 tys. w ubiegłym roku. Liceów od kilku lat jest mniej więcej tyle samo – ok. 2,5 tys. Liczba nauczycieli też jest taka sama jak 10 lat temu – ponad 650 tys. W kontekście tych danych opinie, że w Polsce odbywa się rzeź oświaty, wyglądają na, delikatnie mówiąc, przesadzone.
Awantura o likwidację szkół nie nabrałaby pewnie wielkiego wigoru, gdyby nie wydarzenia w Łodzi. W połowie lutego odpowiedzialny za edukację w tym mieście wiceprezydent Krzysztof Piątkowski, jeszcze wtedy z PiS, w związku z niżem demograficznym i brakiem pieniędzy wyznaczył do zamknięcia 19 podstawówek, gimnazjów i liceów. Radni, także z jego partii, poparli pomysł. Trafili jednak na kiepski moment. Następnego dnia poseł PiS Sławomir Kłosowski zarzucał w Sejmie Platformie Obywatelskiej przeprowadzanie szkolnej rzezi. Wiceminister edukacji Krystyna Szumilas wyciągnęła więc przykład pisowskich decyzji w Łodzi. Struktury partii w mieście zostały rozwiązane.
Według informacji z 23 lutego, władze gmin i powiatów w całej Polsce zamierzają zamknąć 335 szkół. Liczba ta może wzrosnąć, bo gminy miały czas na decyzję do końca lutego.