W piątek i sobotę obecność na ulicach Warszawy zapowiedzieli m. in. przedstawiciele Fundacji Komitetu Obchodów Narodowego Dnia Życia, Inicjatywy Wolne Konopie, Inicjatywy Stop Wojnie i Stowarzyszenia Zielone Mazowsze. Udział w tych demonstracjach najlepiej wyjaśnia chęć przynależności człowieka do określonej grupy ludzi. Chcemy odczuwać więź z innymi i gotowość do współdziałania. W grupie możemy odczuwać bliskość z osobami, które są dla nas źródłem wsparcia i bezpieczeństwa. Są to podstawowe potrzeby człowieka.
Identyfikujemy się nie tylko z ludźmi z najbliższego otoczenia, z rodziną czy przyjaciółmi, ale także z osobami sobie nieznanymi. Oprócz indywidualnej tożsamości osobistej jest w nas także tożsamość społeczna, która prowadzi do więzi ze zbiorowością w tłumie, wyznającym podobne poglądy. Tworzymy grupy czy zgromadzenia wokół wspólnych wartości, idei, przekonań. Myślimy o sobie np. „My kibice”, „My feministki” czy „My patrioci”.
Podczas manifestacji każdy członek tłumu jest mniej lub bardziej podatny na zachowania, które niekoniecznie są typowe dla niego samego. Wielu ludzi uzależnia się od tego, co można przeżyć w większej grupie. Własne kompleksy i frustracje kompensują silnymi sporadycznymi doświadczeniami egzystencjalnymi, które są możliwe w zbiorowości, jak np. poczucie wszechmocy, władzy, jakiego jednostka nie jest w stanie doświadczyć. Bezpośredni kontakt między członkami tłumu, czasem wzięcie się za ręce, wspólne śpiewanie pieśni, czy skandowanie haseł z transparentów wzmacnia poczucie bliskości i więzi.
Zbiorowość wyzwala w człowieku niesamowite pokłady energii. W tłumie jednostki łatwiej stają się aktywne, szybciej przechodzą od stanu gotowości do podejmowania i realizowania zadań. Mają większe poczucie nieograniczonych możliwości i sukcesu. Większe jest też poczucie anonimowości, a mniejsze poczucie odpowiedzialności za swoje działania i zachowania. Wtapiamy się w tłum i stajemy jego częścią.
Jednostka – członek tłumu - może kierować swoją agresję na innych, postrzeganych jako obcych, czyli tych o odmiennych przekonaniach. Generalnie jednak odczucia związane z przebywaniem i wspólnym działaniem w grupie dla wielu ludzi są przyjemne i wyjątkowe z tego względu, że jako jednostki nie są w stanie ich doświadczyć. W takich okolicznościach to, czy demonstrująca grupa jest w stanie rzeczywiście załatwić sprawę, która ją połączyła, nie ma pierwszorzędnego znaczenia.