– Koledzy, jak wiecie, jesteśmy ofiarami sprytnych mechanizmów zmierzających do zamknięcia nam ust – zagaił redaktor dużego prawicowego tygodnika opinii, który właśnie pojawił się na rynku.
– Jako prawicowy intelektualista widzę problem wyraźnie – przyznał profesor UW, członek PAN, od lat publikujący w kraju i za granicą. – Fakty są takie, że nie zaprasza się mnie na pewne imprezy towarzyskie. O zaproszeniach do programów Lisa czy Olejnik w ogóle nie ma mowy. Udają, że mnie nie ma. Moje książki, których w zeszłym roku opublikowałem pięć, do dziś nie dostały żadnych nagród.
– Pan przynajmniej jest profesorem, podczas gdy mnie od lat uniemożliwia się zrobienie habilitacji, dlatego że miałem odwagę powiedzieć, że ten matoł Tusk to pachołek Putina – żalił się młody historyk, pracownik IPN i szef prawicowego portalu.
– Gdy ogłosiłem w prasie artykuł o tym, że Komorowski jest sowieckim agentem śpiochem, wokół tekstu zapadła dziwna medialna cisza. A kiedy w telewizji wyraziłem pogląd, że Rosjanie strącili samolot z polskim prezydentem za pomocą sztucznie wywołanego pioruna, prowadzący szybko zmienił temat – utyskiwał wybitny publicysta, niesłusznie skazany na pisanie w zaledwie jednym dużym dzienniku i jeżdżenie z wykładami po uczelniach i parafiach.
Zebrani zgodzili się, że przemoc wobec ludzi prawicy ma charakter ukryty, symboliczny i bywa tak sprytnie zakamuflowana, że wręcz nie da się jej dostrzec. – Mimo że jesteśmy wykluczeni, możemy wydawać książki, wykładać i występować publicznie. To upokarzające. Na coś takiego nie pozwalał sobie nawet Jaruzelski w stanie wojennym.