Dań było pięć. – Tatar z jelenia, zupa borowikowa z cielęcą grasicą i owocami aronii, wzmocniona ekstraktem z mchu leśnego. Sandacz z wędzoną kosztelą i czatnejem z porzeczek i kopru morskiego. Polędwica z łosia, na palonym sianie, z korą dębu. Ciastko z wędzonej gruszki, z lodami jałowcowymi i sosnowymi – Wojciech Modest Amaro recytuje z pamięci menu kolacji, którą zjadł u niego inspektor przewodnika Michelin.
Gastroagent pojawił się w jego restauracji siedem dni po otwarciu. Stolik zarezerwował incognito, zjadł, wypił, poprosił o rachunek. Gdy doszło do płacenia, wylegitymował się i poprosił o rozmowę z szefem kuchni.
– Proszę wybaczyć – zagaił dyplomatycznie – że pojawiam się tak wcześnie, przecież dopiero państwo się otworzyli.
– Ależ nic nie szkodzi – odparł Amaro – czekałem na to 20 lat.
Po polsku, czyli z szafranem
Amaro, wyszkolony w najlepszych kulinarnych przybytkach Europy (angaż w francuskiej Le Meurice, staż w duńskiej Nomie i hiszpańskiej El Bulli), własną restaurację Atelier Amaro otworzył tuż przed czterdziestką. Dokładnie: w połowie zeszłego roku. 16 marca, po dziewięciu miesiącach działalności, Atelier Amaro nie tylko znalazła się na liście restauracji polecanych przez przewodnik „Main Cities of Europe 2012”, ale została też, jako jedyny obiekt gastronomiczny w Polsce, uhonorowana „wschodzącą gwiazdką” (przewodnik Michelin nagradza tym wyróżnieniem dobrze zapowiadające się restauracje z szansami na pierwszą lub kolejną gwiazdkę - przyp. red.).
Wojciech Amaro był uważany niemal za pewniaka, ale wśród kandydatów do pierwszej polskiej gwiazdki wymieniano jeszcze trzy nazwiska: Karola Okrasę, Pawła Oszczyka i Roberta Trzópka.