Społeczeństwo

O dwadzieścia mostów za daleko

Z życia sfer

Premier zapewnia, że w nadchodzącym roku nic strasznego nam nie grozi, ale i tak czuć, że coś się kroi.

Zwłaszcza gdy z mediów dowiadujemy się, że armia tworzy właśnie Wojskowe Jednostki Odbudowy mające likwidować skutki klęsk, a MON ujawnia, że w ich skład wejdą wszechstronnie wyszkoleni żołnierze, mający uprawnienia do kierowania nie tylko nowoczesną wywrotką, ale również dźwigiem, koparką czy walcem drogowym.

Obawy co do możliwego rozwoju sytuacji dodatkowo nasiliły się, gdy podczas spotkania z saperami z Kazunia premier ogłosił, że w 2013 r. żołnierze wybudują 20 nowych mostów, a w 2014 r. dalszych 30. Są to liczby niepokojące, wskazujące na to, że lata te będą wyjątkowo trudne, a straty w mostach ogromne.

Ujawnienie planów inwestycyjnych wojska kończy długotrwałą dyskusję o tym, po co nam armia i jakie jest jej miejsce w społeczeństwie. Powiedzmy sobie szczerze: armia długo tego miejsca szukała. Przez wiele lat Sztab Generalny uparcie lansował pogląd, że wojsko jest niezbędne na wypadek konfrontacji zbrojnej z ewentualnym najeźdźcą. Wygląda jednak na to, że okres ten mamy za sobą i że wojsko zajmie się wreszcie sprawami, z którymi cywile od lat nie dają sobie rady, np. budową mostów, a w przyszłości – miejmy nadzieję – także autostrad i stadionów.

Wojska nie powinno się likwidować także dlatego, że jego istnienie przysparza budżetowi niebagatelnych korzyści. „Rzeczpospolita” poinformowała, że w zeszłym roku armia nie wykorzystała na inwestycje i zakupy nowego uzbrojenia co najmniej 800 mln zł, które tym samym pozostały w państwowej kasie. Okazuje się, że wynik ten udało się osiągnąć dzięki wyjątkowo nieudolnie przygotowanym przetargom oraz niekompetencji ludzi opracowujących warunki dla przyszłych zamówień. Gdyby nie ich wysiłek, prawdopodobnie pieniądze te byłyby dla budżetu stracone.

Oczywiście zaoszczędzone miliony to kropla w morzu potrzeb. Wojsko z pewnością stać na więcej, zaś fakt, że w ub.r. ludziom odpowiedzialnym za inwestycje i organizowanie przetargów udało się jednak wydać aż 5,5 mld zł, dowodzi, że wciąż są oni niewystarczająco niekompetentni i działają niedostatecznie nieudolnie.

W trosce o nasze pieniądze powinniśmy życzyć tym ludziom więcej niekompetencji i nieudol­ności w pracy, co – miejmy nadzieję – w tym roku pozwoli im nie wydać kwoty o wiele większej niż w zeszłym. Część uzyskanych oszczędności należałoby przeznaczyć na dalsze wzmocnienie kadry odpowiedzialnej za zamówienia i przygotowanie przetargów, dzięki czemu już w niedalekiej przyszłości na uzbrojenie i wyposażenie armii uda się być może nie wydać ani jednej złotówki.

Polityka 02.2013 (2890) z dnia 08.01.2013; Felietony; s. 4
Oryginalny tytuł tekstu: "O dwadzieścia mostów za daleko"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Świat

Dlaczego Kamala Harris przegrała i czego Demokraci nie rozumieją. Pięć punktów

Bez przesady można stwierdzić, że kluczowy moment tej kampanii wydarzył się dwa lata temu, kiedy Joe Biden zdecydował się zawalczyć o reelekcję. Czy Kamala Harris w ogóle miała szansę wygrać z Donaldem Trumpem?

Mateusz Mazzini
07.11.2024
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną