Sytuacja kobiet w Polsce pozostawia wiele do życzenia

Unia Europejska ogłosiła 2017 Rokiem Walki z Przemocą wobec Kobiet. Tymczasem rząd premier Beaty Szydło zadeklarował chęć wycofania się z konwencji antyprzemocowej. Ma być tak jak było, a nawet gorzej.

Yulia Mustakimova/Flickr RF/Getty Images Z analiz Sedlak&Sedlak wynika, że kobiety ze stażem pracy między 6 a 8 lat, które zajmują stanowiska dyrektorskie, otrzymują przeciętnie 68 proc. wynagrodzenia mężczyzn z identycznym stażem.

Za wypowiedzeniem konwencji antyprzemocowej przez Polskę opowiedziała się minister pracy Elżbieta Rafalska. Jej zdaniem prawo polskie jest – i będzie – wystarczające, więc nie musimy sygnować treści tak wątpliwych jak konwencja. W podobnym tonie wypowiadali się wcześniej prezydent i premier.

Tymczasem badania Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości, przeprowadzone przez prof. Beatę Gruszczyńską, pokazują, że skala przemocy wobec kobiet w Polsce rośnie. W ciągu tygodnia zabijane są przez swoich oprawców średnio trzy kobiety, a każdego roku przemocy fizycznej lub seksualnej doświadcza od 700 tys. do miliona Polek. Zwłaszcza z dala od wielkich miast dzieje się to przy kompletnej bierności organów ścigania. – Około 100 tys. Niebieskich Kart, wydanych w Polsce, potwierdza istnienie przemocy, ale tylko co trzeci przypadek policja uznaje za znęcanie się nad członkiem rodziny, a przed sądem staje zaledwie co szósty sprawca. W ponad 80 proc. zapadają jednak wyroki w zawieszeniu – mówi Anita Kucharska-Dziedzic, która stworzyła lubuskie Stowarzyszenie na rzecz Kobiet – Ofiar Przemocy BAB-a.

Państwo oczywiście przemocy wobec kobiet nie pochwala, jednak instytucje, podobne do tej, jaką zarządza Anita Kucharska-Dziedzic, od wyborów wygranych przez PiS borykają się z coraz większymi kłopotami finansowymi. Konwencję antyprzemocową, która zobowiązuje państwa do wprowadzenia kompleksowych rozwiązań, od dawna ostro krytykowali prawicowi politycy i kościelni hierarchowie – głównie za sformułowanie, że przemoc może mieć swoje korzenie w kulturze, obyczajach, religii, tradycji. I może przybierać formy daleko odbiegające od „normalnego” domowego pobicia.