Z życia listonosza

Chodzi listonosz od skrzynki do skrzynki, zepchnięty na sam dół kolporterskiej hierarchii.

Mirosław Gryń/Polityka Na ludzkie wiadomości już nie czeka, choć dzieci rozsiane po całym świecie mogłyby skreślić tych kilka słów. Nieobyta z analogową korespondencją prawnuczka pomyliła miejsca na kopercie, wysławszy list sama do siebie.

Pedałuje Bogdan sfatygowanym rometem po rewirze Białołęka. Jutowym sznurkiem przywiązał do bagażnika wypchaną korespondencją nylonową torbę z Ikei. Trąbią na niego szybcy i wściekli kurierzy w żółtych DHL-ach, aż podskakuje na siodełku, zawstydzony własną anachronicznością. Dziś zepchnięty na sam dół kolporterskiej hierarchii, jak postscriptum w liście.

Z drugiej strony Bogdan, listonosz z prawdziwego zdarzenia, pogardza słowem kurier. Bo co taki zmotoryzowany dostawca, bywający z przesyłką incydentalnie, może powiedzieć o adresacie?