MARTYNA BUNDA: – Często marzyliśmy, żeby już wyjechały. Wielu rodziców na wdechu czekało na tę chwilę, a potem miało wyrzuty sumienia.
JOANNA DROSIO-CZAPLIŃSKA: – Niepotrzebnie. Bo to zdrowa reakcja.
Kazik śpiewał „Wyjechali na wakacje wszyscy nasi podopieczni…”.
Tak, ale tym razem ich wyjazd znaczy znacznie więcej niż wtedy, gdy powstawała ta piosenka.
Wreszcie oddech po ciężkim roku.
Pierwsze wakacje po trwającej ponad rok pandemii, którą przeżyliśmy zamknięci z dziećmi w czterech ścianach. Lockdown dla wielu osób był nieprawdopodobnie trudnym doświadczeniem. Już choćby z tego powodu, że z dnia na dzień straciliśmy wszystkie schematy i całą rutynę, na których opierało się nasze życie. Wiele par w Polsce funkcjonuje jak dobrze zarządzane przedsiębiorstwo. On ma swoje obowiązki – jak dowożenie i odwożenie dzieci, zakupy, ona swoje – jak odrabianie z dziećmi lekcji i to, co trzeba zrobić w domu lub jakkolwiek inaczej. Bywa, że w tym nadmiarze obowiązków gubi się relacja, intymność – to, co tworzy parę, daje jej siłę i paliwo do życia. Zwyczajnie nie mieli czasu na randkę, zabawę, seks, szczerą rozmowę. A dająca poczucie ładu rutyna zniknęła. Pozostało to, w czym wcale nie czuli się dobrze.
Na przykład tato nie wiedział, o czym pogadać z synem?
Problemem wielu mężczyzn są słabe relacje z dziećmi. W terapii często deklarują, że dzieci ich nudzą, że nie wiedzą, jak z nimi być, jak rozmawiać. Wielu ojców, pracując zdalnie, poświęcało pracy jeszcze więcej czasu – doliczali 3 do 5 godzin więcej w strachu przed jej utratą lub w potrzebie ucieczki przed rodzinnym zgiełkiem. Ku frustracji kobiet, którym lista obowiązków często się zagęściła ponad ich wydolność, a odpadło wszystko, co było odskocznią.