O Wandzie, co zejść nie chciała. Góry były jej światem

Po Wandzie Rutkiewicz została legenda wybitnej himalaistki i ambitnej kobiety.

Archiwum Jerzego Kukuczki/PAP Chiny 1987 r., wyprawa na Shisha Pangmę. Na pierwszym planie Wanda Rutkiewicz, przed nią idą kolejno: Elsa Avila, Ramiro Navarette, Ryszard Warecki, Carlos Carsolio.

O cnotach niewieścich miała własne wyobrażenie. Niezależna, ambitna, mocarna – również w sensie ścisłym; niejednego mężczyznę położyła w siłowaniu na rękę. Twarda, nieuznająca półśrodków, niewidząca się w roli domowej gospodyni. Apodyktyczna. Skupiona na wyznaczonym celu i chłodno dążąca do jego realizacji. Kosztem przyjaźni, reputacji, budowania rodzinnego szczęścia. Z perspektywy czasu, gdy Wanda Rutkiewicz zaginęła w maju 1992 r. w masywie Kanczendzongi (30 lat później została patronką roku 2022), uznano: taki charakter oznaczał w wysokich górach przepis na katastrofę.