O niezwykłym wyjściu z ciężkiego covidu

Z wielotygodniowej śpiączki budzisz się powoli. Odbierasz coraz więcej dźwięków. Potem już coś widzisz, ale jeszcze nie rozumiesz, co to, nie wiesz, gdzie jesteś. Chcesz ruszyć ręką czy nogą, a tu nic. Leżysz jak trup. Koszmarny lęk ściska ci gardło. Tak u Agnieszki zaczęło się wychodzenie z ciężkiego covidu.

sudok1/PantherMedia Przebudzenie Agnieszki trwało wiele dni. Budziła się i znów zasypiała, nie wiedziała, gdzie jest.

Czuła się, jakby ktoś ją żywcem zabetonował. Agnieszka pomyślała, że jest sparaliżowana. Mówić też nie mogła. Musiała mieć panikę w oczach, bo pielęgniarka domyśliła się, co się z nią dzieje. To tylko mięśnie, uspokajała, po prostu nie reagują, to minie. Przez wiele tygodni Agnieszka Klimczak dostawała leki usypiające i zwiotczające. Jedynymi ruchami jej ciała było bicie serca, perystaltyka jelit i czasami ruch powiek. Doszło do zaniku wszystkich mięśni, łącznie z oddechowymi, bo zamiast nich pracowały respirator i ECMO.