Brunatne sutanny
Brunatne sutanny. Prof. Obirek dla „Polityki”: Jad antysemityzmu jest dziś w głównym nurcie
ADAM SZOSTKIEWICZ: Pisze pan we wstępie ze współautorem, publicystą i adwokatem Arturem Nowakiem, że wasza książka „Antysemickie chrześcijaństwo” powstała z irytacji i po to, by wstrząsnąć sumieniami chrześcijan. Bo w waszej ocenie nie dostrzegają, że ich serca i umysły są zatrute jadem nienawiści. Z całym szacunkiem dla ogromu pracy włożonej przez was w tę książkę, możemy zapytać, czy należy się kierować wkurzeniem, podejmując tak ważny temat?
STANISŁAW OBIREK: Pytanie zasadne, bo w dyskursie naukowym emocje są złym doradcą. Natomiast nasza książka nie jest stricte naukowa. Jest raczej komentarzem do rzeczywistości kraju katolickiego, który w swoich założeniach ma pojednanie między religiami, a zwłaszcza z judaizmem. Tymczasem realia są takie, że antysemityzm ma się u nas dobrze, a nawet staje się częścią głównego nurtu. I mając to na uwadze, doszliśmy do wniosku, że być może ta naukowa, wyważona narracja jest za słaba, że trzeba spróbować innej perswazji.
I czynicie to na licznych przykładach z różnych epok historii chrześcijaństwa i Kościoła. Stawiacie tezę o chrześcijańskich źródłach antysemityzmu.
Myślę, że to kluczowy problem naszej książki, i w ogóle problematyki antysemityzmu. Bo z jednej strony mamy bardzo szczegółowe naukowe opracowania, że niechęć do Żydów ma tak długi rodowód jak istnienie samych Żydów, czyli narodziła się jeszcze głęboko przed chrześcijaństwem. Ba, wśród chrześcijan panuje wręcz przekonanie, że chrześcijaństwo przez swoją naukę o miłości bliźniego złagodziło niechęć do innych, w tym do Żydów.