Erotyczne skandale w Czechach

Szef czeskiego rządu Petr Nečas niedawno przedterminowo zakończył karierę z powodu skandalu korupcyjnego. W grze są miliony koron, wielkie publiczne zamówienia i skrzynki z diamentami schowane pod podłogą – a mimo to media koncentrują się na wątku obyczajowym. Pierwsze skrzypce w tej historii grała bowiem wieloletnia współpracownica premiera, a ostatnio szefowa jego gabinetu Jana Nagyova. Historia tej pary, a dokładniej – historia medialnych publikacji na ich temat, to kolejny odcinek kiczowatego serialu, którzy Czesi oglądają od kilkunastu lat. Nečas nie jest bowiem pierwszym politykiem najwyższego szczebla, o którego życiu osobistym rozwodzą się tutejsze plotkarskie programy telewizyjne i popularna prasa. Przeciwnie – o meandrach rodzinnych i sercowych znanych ludzi informuje się tu szczegółowo i od dawna. Politycy swoimi podbojami czy kłopotami wprawdzie się nie szczycą, ale też ich jakoś szczególnie pieczołowicie nie ukrywają. Z drugiej strony media nie mają oporów przed publikacją najpaskudniejszych insynuacji – i to nie tylko te brukowe. Ostatnią cząstką tej układanki są intelektualiści, którzy wprawdzie narzekają na plotkarską prasę, ale sami sięgają po podobną broń w politycznych wojenkach. Granice służbowe Co skłoniło Nečasa – przykładnego, nawet nieco nudnego intelektualistę z katolickich, południowych Moraw do związku z Janą Nagyovą? To pytanie zadają teraz wszyscy. A prasa udziela na nie dość standardowej – jak na Czechy – odpowiedzi: to związek niedoświadczonego naiwniaka z cwaną tlenioną blondyną. O tym, że związek tej pary już dawno przekroczył granice służbowe, pisało się i mówiło od dawna, nawet w parlamencie ponad rok temu posłowie sypali takimi aluzjami, ale premier stanowczo odpowiadał, że to „nieprzyzwoite”, i zaprzeczał. Teraz okazało się, że to jednak prawda. Nagyova była wcześniej skromną pracownicą aparatu partyjnego Obywatelskiej Partii Demokratycznej (ODS). Nečas jej zaufał i kiedy pod koniec minionej dekady został ministrem pracy, powierzył jej szefowanie swojemu gabinetowi. Podobnie stało się w 2010 r. – został premierem i zabrał ze sobą Nagyovą do siedziby rządu w Akademii Jana Straky. I prawie od razu się zaczęło. Prasa zarzucała Nagyovej, że wpływ na premiera daje jej zbyt wiele władzy. Zarzucano m.in., że manipulowała przy wyjątkowo drażliwym procesie wyboru szefa publicznej telewizji, że dopuszczała przed oblicze premiera tylko swoich zaufanych, że stopniowo otoczyła go pajęczyną wpływów i układów w taki sposób, iż Nečas stracił kontakt z rzeczywistością. Kilka miesięcy temu brukowce trzęsły się z oburzenia nad wysokością nagród i specjalnych premii, jakie odebrała dzięki szczodrej ręce premiera. Para cały czas z oburzeniem odrzucała oskarżenia o romans, sama Nagyova kiedyś z płaczem poskarżyła się swojej przyjaciółce, że z powodu tych plotek odszedł od niej wieloletni partner życiowy – ale niewiele to pomogło. Nastawiony na szokowanie tygodnik „Reflex” wyszedł z okładką, na której Nagyova była przedstawiona jako seksualna domina w obcisłych lateksach i z pejczem w dłoni, towarzyszył jej premier ze spętanymi rękami. Wersja z sadomasochistycznymi skłonnościami prominentów to żadna nowość. Dokładnie takie same insynuacje spotkały przed laty nieżyjącego już prezydenta Vaclava Havla po tym, kiedy po raz drugi się ożenił. Dla przypomnienia: Havel w styczniu 1997 r. wziął ślub z Dagmar Veškrnovą, aktorką, z którą związany był już dużo wcześniej. W 1996 r. zmarła wieloletnia żona prezydenta Olga Spichalova, towarzyszka życia w najcięższych czasach w antykomunistycznej opozycji. Starsza od niego, opiekuńcza i zaradna życiowo, była – jak pisał we wspomnieniach sam Havel – czymś w rodzaju matki dla niepraktycznego artysty z kręgów cyganerii. Sam Havel też przyznawał się do tego, że ich związek miał dość luźny charakter, oboje zgadzali się na niewierność. Niemniej, takich tajemnic nie znał przeciętny obywatel ani za komunizmu, ani później. Skłonność cyganerii do wolności w sferze intymnej nie jest też wynalazkiem czeskim. Specyficznie czeska była natomiast na pewno bezceremonialność, z jaką te intymne szczegóły były publicznie analizowane i komentowane – zwykle dość niesmacznie.   Dagmar Veškrnova była od Havla młodsza o 17 lat. Sporo, ale u ludzi dojrzałych to jednak nie była jakaś przepaść: ona miała 44 lata, on – 61. Mimo to Czesi, patrząc na ten ślub bohatera narodowego z roześmianą blondynką, zobaczyli, jak postać ze spiżu nagle schodzi na ziemię i zaczyna wykazywać ludzkie cechy. Na przykład to, że się zakochał i że zwyczajnie podoba mu się jego fizycznie atrakcyjna towarzyszka życia. Nie żadna afera, korupcja czy zdrada, ale właśnie to małżeństwo zniszczyło wizerunek Havla. Mówiąc wprost: image świętego opozycjonisty nagle został zastąpiony prostackimi dowcipasami o starym ramolu, który zgłupiał na tle młodszej, a cwanej blondynki. Erotyczne skandale W Czechach zjawisko zwane u nas „tabloidyzacją” rozpoczęło się dużo wcześniej. W programach informacyjnych spikerzy uśmiechali się drwiąco, spekulując na temat tego, czy prezydencka para mimo zaawansowanego wieku zdecyduje się na dziecko. Szczegółowo sprawdzano, czy do prezydenckich apartamentów z nową panią Havlovą wprowadzi się także jej dorosła córka z pierwszego małżeństwa. Szczególną uwagę przykuły losy prezydenckiej suczki brodacza monachijskiego, Diuli. To była pupilka zmarłej Olgi Havlovej. Krótko po drugim ślubie Havla gruchnęła wieść, że Diula już nie mieszka z prezydentem, że zabrała ją do siebie gosposia Havla. Jej miejsce zajęła bokserka Sugar należąca do Dagmar Veškrnovej. Tu już nikt nie miał wątpliwości: stary, wierny pies został wyrzucony z domu, żeby zrobić miejsce dla psa nowej pani domu. Oburzenie było tak wielkie, że prezydent musiał się oficjalnie tłumaczyć: Diula i tak była bardziej związana z gosposią, która rządziła prezydencką kuchnią, niż z prezydencką parą, której wiecznie nie było w domu. Po śmierci Olgi osamotniała zupełnie i tęskniła tak bardzo, aż gosposia postanowiła ją zabrać do siebie. Ale te tłumaczenia niewiele pomogły. „Vaclav będzie następny” – wyrokowali knajpiani dowcipnisie. I właśnie w takiej atmosferze, kiedy już zabrakło wiadomości podobnego kalibru, pojawiły się prasowe wymysły. Brukowy dziennik „Blesk” na okładce zamieścił pytanie: „Czy na Hradzie rządzi domina?”. I do tego dodał fotomontaże Dagmar w lateksach i skulonego ze strachu Havla. Po latach ta sama poetyka wróciła w odniesieniu do Nečasa. Wcześniejszy premier z prawicy Mirek Topolanek wprawdzie do katolicyzmu się nie przyznawał, ale erotyczne skandale z jego udziałem też spadły jak grom z jasnego nieba. Topolanek kierował rządem w latach 2006–09. Z tamtego czasu oprócz gwałtownych konfliktów politycznych z prezydentem i kilku afer zapamiętano jednak chyba najlepiej fotkę nagiego mężczyzny ze wzwodem. Rzecz się działa na tarasie jakiejś willi, w tle widać było zieleń i banalne meble ogrodowe. Jak twierdził dziennik „Blesk”, zdjęcie przedstawiało właśnie czeskiego premiera w trakcie jednej ze słynnych imprez bunga-bunga, które organizować miał Silvio Berlusconi w swojej willi w Toskanii. Na pewno wiadomo, że Topolanek się z Berlusconim lubił i odwiedzał go we Włoszech, na pewno wiadomo też, że właśnie w Toskanii dochodziło do tajnych i mocno podejrzanych spotkań wysokich rangą czeskich polityków z lobbystami – ale czy nagi mężczyzna na zdjęciu to na pewno Topolanek, tego nie wie nikt. Faktem jest natomiast na pewno, że spośród zwycięzców rozmaitych wyborów Topolanek swoją wygraną świętował w najbardziej nerwowej atmosferze. Oto po wyborach 2006 r., już po wypiciu szampana i oznajmieniu krajowi nazwiska przyszłego premiera, niezastąpiony „Blesk” w porannym wydaniu opublikował zdjęcie Topolanka, który wieczorem w restauracji je prywatną kolację z ukochaną. Oboje roześmiani, piją wino i trzymają się za dłonie. „Przyszły premier z żoną świętują” – głosił napis na fotografii. Na drugi dzień redakcja „Blesku” otrzymała list