Artur Domosławski: – Jak duchowny z kręgu teologii wyzwolenia patrzy na papieża Franciszka?
Brat Betto: – Z nadzieją i sympatią. Ma charyzmę, demonstracyjnie odciął się od życia w luksusie.
To wystarczy, by dostać kredyt zaufania? Zanim został papieżem Franciszkiem, kard. Jorge Bergoglio należał do konserwatywnego nurtu Kościoła.
Przyczyn moich oczekiwań i nadziei jest kilka. Po pierwsze, jest to papież spoza Europy, samo to jest zmianą o historycznym znaczeniu. Po drugie, to papież z Ameryki Łacińskiej, gdzie mieszka najwięcej katolików na świecie. Po trzecie, reprezentuje tzw. opcję na rzecz ubogich, zawsze, gdy się wypowiada, mówi o biednych. Po czwarte – z powodu samego imienia Franciszek.
Imię papieża jest jakoś szczególnie ważne?
Można powiedzieć, że zawiera program pontyfikatu. Św. Franciszek z Asyżu, syn bogatego kupca, protoplasty kapitalizmu, krytykował praktyki biznesowe ojca za generowanie nędzy. Pietro Bernardone, ojciec Franciszka z Asyżu, doprowadził do biedy wielu rzemieślników, producentów tkanin. Franciszek stanął po stronie poszkodowanych.
W kaplicy św. Damiana w Asyżu usłyszał głos Jezusa, wzywający go do odbudowania Kościoła. Wraz z przyjaciółmi Franciszek odrestaurował kilka kaplic. Dopiero później przyszła refleksja, że Jezus wezwał go nie do odbudowy konkretnych budynków, lecz instytucji kościelnej. Franciszek założył Zakon Braci Mniejszych, który znamy dzisiaj jako zakon franciszkanów.
Inny aspekt, jaki niesie imię Franciszka, to aktualna w naszych czasach sprawa ochrony środowiska. Święty Franciszek jest patronem ekologów i przyjacielem zwierząt – kolejny sygnał, że nowy papież otwiera się na wyzwania współczesności.