Zeman – były socjaldemokrata – jest pierwszym w czeskiej historii prezydentem pochodzącym z wyborów powszechnych. Wygrał je jesienią rok temu, m.in. dzięki brudnej, nacjonalistycznej kampanii oraz poparciu ekstremistów z prawa i z lewa. Od tego czasu robi to, przed czym od dawna ostrzegali eksperci. Wykorzystując zakulisowe intrygi oraz brutalną presję na granicy prawa, depcze tradycję parlamentarną i demoluje czeską scenę polityczną. Nigdy tego wprost nie powiedział, ale jego zamiary są jasne: umacnia swoją pozycję w państwie i poszerza zakres swojej władzy.
Pokaz siły nastąpił już latem. Po kolejnym kryzysie gabinetowym, lekceważąc posłów i opinię publiczną, po prostu mianował nowego premiera. Gabinet Jirziego Rusnoka rządzi od pół roku bez żadnego mandatu, a Zeman robi wszystko, aby ten stan tymczasowości przedłużać. Stary parlament był za słaby i zbyt podzielony, żeby mu się przeciwstawić. Nowy, wybrany w październiku, jeszcze się nawet nie zebrał, a już wiadomo, że o stabilną większość będzie w nim trudno. A Zeman jak nikt inny potrafi zarządzać chaosem, nawet nie wychodząc z prezydenckiego pałacu.
1.
W ostatnich tygodniach prezydent poniósł dwie dotkliwe porażki i jego wpływ – także na parlament, który ma moc zmieniania prawa – tymczasowo osłabł. Upokorzony, schował się w swoim pałacu. Niemal nie pokazuje się publicznie, udziela wywiadów tylko wybranym redakcjom i tylko przez telefon.
Jest chory – tyle wiadomo oficjalnie. Jego lekarze poinformowali, że idąc w nocy do łazienki, potknął się o zwinięty dywan, upadł i uszkodził łąkotkę. Przynajmniej od lata wiadomo, że ma kłopoty z chodzeniem z powodu neurologicznych dolegliwości wywołanych cukrzycą. Brukowce twierdzą jednak, że po prostu poturbował się po pijanemu – plotki o jego skłonności do alkoholu krążą od lat.