Bajki o moralności
Kwaśniewski nie widzi niczego złego w pracy dla ministra z ekipy Janukowycza
Złoczewski nie był jakimś tam Mykołą, to człowiek Wiktora Janukowycza. Były szef Państwowego Komitetu Zasobów Naturalnych w latach 2003–2005. Były minister środowiska i zasobów naturalnych (2010–2012). A przed upadkiem rządu – minister energetyki i wiceszef Rady Bezpieczeństwa Narodowego i Obrony. Czyli ktoś ważny w otoczeniu prezydenta Janukowycza.
Kwaśniewski też był kimś ważnym: przez wiele miesięcy wraz z Patem Coxem negocjował z Janukowyczem sprawę uwolnienia z więzienia Julii Tymoszenko. Był wysłannikiem Parlamentu Europejskiego, który do uwolnienia byłej premier przywiązywał wielką wagę. Składał sprawozdania w Brukseli, przedłużał misję, 27 razy jeździł do Kijowa, przegadał z Janukowyczam długie godziny. Można dziś zapytać: o czym? Wielomiesięczna misja Kwaśniewskiego zakończyła się fiaskiem, a Kijów nie podpisał umowy stowarzyszeniowej z UE.
W styczniu tego roku, kiedy Kwaśniewski rozpoczynał pracę dla Burisma Holdings, w Kijowie trwały protest i wielkie demonstracje. Już było widać, w jakim kierunku zmierza Janukowycz. Było też widać, że protest rośnie w siłę. Aleksander Kwaśniewski wielokrotnie w tym czasie zabierał publicznie głos w sprawie Ukrainy, krytykując system oligarchiczny i korupcję oraz niezdolność Janukowycza do podjęcia dialogu z opozycją, rozwiązania kryzysu. Ubolewał, że Ukraina nie wybrała zbliżenia z Brukselą. Ta krytyczna ocena sytuacji nie przeszkadzała mu w wiązaniu się z firmą człowieka, który korzystał z przywilejów władzy? Czy gdyby na Ukrainie obowiązywały unijne standardy i transparentność, firma Złoczewskiego, zarejestrowana zresztą na Cyprze, też byłaby tak atrakcyjnym miejscem pracy i zarabiania pieniędzy? Aleksander Kwaśniewski dobrze zna Ukrainę, wie z całą pewnością, że wszystko, co dzieje się tam wokół paliw, gazu czy ropy, przesiąknięte jest korupcją.