Armenia – Turcja: rachunek za rzeź Ormian

Równo sto lat po rzezi Ormianie wciąż czekają na choćby symboliczne zadośćuczynienie. Szybciej zdobędą się na nie zwykli Turcy niż ich rząd.

AKG Ilustracja z 1915 r. zamieszczona na okładce francuskiego pisma „Le Petit Journal”.

Każde ormiańskie dziecko bardzo wcześnie dowiaduje się o ludobójstwie, rzeziach i oprawcach. Najczęściej od bliskich. – Miałem cztery, może pięć lat, kiedy babcia zabrała mnie pod pomnik Tsitsernakaberd górujący nad Erywaniem. Przez całą drogę opowiadała o ofiarach i utraconej dawno ojczystej ziemi – mówi Armen Ghazaryan, doktorant erywańskiego uniwersytetu. Potem w siódmej i ósmej klasie ludobójstwo przedstawia się dokładniej, jego opis zajmuje więcej niż połowę całej historii pierwszej wojny światowej.