red.
25 października 2016
Polikryzys
Unia potrafi nazwać swoje kłopoty, trudniej o wspólne decyzje.
Ostatni brukselski szczyt Rady Europejskiej wysłał jasny sygnał: wydarzenia nadal żyją swoim życiem. Unia mierzy się z wyzwaniami na wielu odcinkach (migracje, gloryfikacja państw narodowych, Brexit, niemrawa gospodarka, agresywna Rosja, terroryzm), składającymi się, obecnie to najmodniejsze słowo w eurożargonie, na polikryzys.
Liderzy Unii nie zdołali ustalić, czy przedłużyć wygasające w styczniu sankcje gospodarcze nałożone na Rosję za napaść na Ukrainę, pomyślą o tym w grudniu.
Unia potrafi nazwać swoje kłopoty, trudniej o wspólne decyzje. Ostatni brukselski szczyt Rady Europejskiej wysłał jasny sygnał: wydarzenia nadal żyją swoim życiem. Unia mierzy się z wyzwaniami na wielu odcinkach (migracje, gloryfikacja państw narodowych, Brexit, niemrawa gospodarka, agresywna Rosja, terroryzm), składającymi się, obecnie to najmodniejsze słowo w eurożargonie, na polikryzys. Liderzy Unii nie zdołali ustalić, czy przedłużyć wygasające w styczniu sankcje gospodarcze nałożone na Rosję za napaść na Ukrainę, pomyślą o tym w grudniu. Nie uznali też za konieczne nakładanie dodatkowych poważnych sankcji na putinowską Rosję za zbrodnie w bombardowanym Aleppo. Wprawdzie francuski prezydent Hollande i niemiecka kanclerz Merkel byli za dotkliwymi obostrzeniami, ale podczas nocnej dyskusji nie zdołali przekonać włoskiego premiera, zwolennika łagodnego kursu (uważa m.in., że sankcje nie wpłyną na politykę Kremla, a rykoszetem biją w unijny, w tym włoski biznes). Tymczasem w Aleppo zakończyło się krótkie, ledwie kilkudziesięciogodzinne zawieszenie broni. Rosjanie i ich sprzymierzeńcy z syryjskiej armii rządowej wznowili ostrzał,
Pełną treść tego i wszystkich innych artykułów z POLITYKI oraz wydań specjalnych otrzymasz wykupując dostęp do Polityki Cyfrowej.
