Swoje, najważniejsze jak dotąd, wystąpienie May miała w tym samym budynku w Londynie, w którym przed laty Margaret Thatcher zapowiedziała przystąpienie Wielkiej Brytanii do europejskiego rynku. Historia jakby zatacza koło, tylko tym razem w przeciwnym kierunku: już nie więcej czy mniej, tylko zero Europy.
May mówiła o przejściu od członkostwa w UE do nowego partnerstwa z UE. Ale zarazem zapowiedziała, że dla Brytanii lepszy jest brak porozumienia o warunkach rozwodu niż złe porozumienie. Jednocześnie wspomniała, że wynik negocjacji rozwodowych – o ile dobrną one do jakiegoś finału – będzie poddany pod głosowanie w brytyjskim parlamencie. Pamiętajmy, że brytyjski Sąd Najwyższy jeszcze nie wydał orzeczenia, czy rząd może rozpocząć procedurę rozwodową bez zgody parlamentu.
Co w praktyce oznacza przemówienia premier Wielkiej Brytanii?
Przemówienie May oznacza, że pani premier, która w kampanii przed referendum opowiedziała się za pozostaniem w UE, dołączyła po pół roku do zwolenników tzw. twardego Brexitu, a Brytania pod jej kierownictwem wypłynęła na uncharted waters. Ale dla biznesu lepsze to niż niepewność, a gra toczy się tu przede wszystkim o przyszłość brytyjskiej gospodarki.
Gra jest obarczona dużym ryzykiem. Te firmy brytyjskie, które są mocno związane z UE, muszą teraz zacząć liczyć, czy przetrwają na Wyspach w nowej sytuacji gospodarczej, jeśli przestanie działać unia celna. A migranci muszą liczyć się z ograniczeniami swobody poruszania się. Dla Szkocji i pogrążonej w kryzysie politycznym Irlandii „maksymalny Brexit” ogłoszony przez panią May to nowa komplikacja.
Brytyjska premier starała się uspokoić Brytyjczyków i Europę urzędowym optymizmem. Moment prawdy nadejdzie pod koniec marca, kiedy May obiecuje „odpalić” rozwodowy artykuł 50 Traktatu Lizbońskiego.