W greckiej Attyce kilkadziesiąt godzin po pożarach lasów i całych miejscowości, w których zginęło prawdopodobnie ponad sto osób, przyszły gwałtowne powodzie spowodowane ulewnymi deszczami. W Japonii pod wpływem nawałnicy doszło do powodzi i lawin błotnych, w tym świetnie zorganizowanym i nowoczesnym kraju zginęło co najmniej 225 osób, kilkanaście uznano za zaginione. Ewakuację doradzono 8 mln mieszkańców w ponad połowie prefektur, to najpoważniejsze powodzie w Japonii od początku lat 80.
Poza Azją japońskie zmagania przeszły w zasadzie niezauważone, bo wiele społeczeństw ma własne problemy. Na przyzwyczajonym do ciepła Bliskim Wschodzie lipiec stał pod znakiem fal upałów, rekordy temperatury zanotowano na pustyniach w Algierii i w Omanie. Rekordy o kilkanaście stopni wyższe niż zwykle śrubowane były za kołem podbiegunowym, przyniosło to efekt w postaci płonących lasów w Szwecji na 25 tys. ha. Do listy można dopisać leśne pożary Kalifornii. Lipcowy meldunek meteorologiczny z całego świata, także z półkuli południowej, gdzie trwa zima, to zapis podobnych ekstremów. Niemal wszędzie lipiec był cieplejszy niż długoletnia lipcowa średnia, z nielicznymi wyjątkami, m.in. środkowej Syberii, Argentyny i fragmentów oceanów.
Wielokrotnie się zdarzało, że skrajne warunki pogodowe uruchamiały nową dynamikę społeczną i polityczną, prowadzą do niej choćby susze, niższe plony, zwłaszcza w państwach rozwijających się, mniej odpornych na niepowodzenia. Droższa żywność była przecież jednym z czynników wzbudzenia arabskiej wiosny, z rezultatem w postaci niekończącego się dramatu Syrii i Libii. Meteorolodzy podkreślają, że na razie jest o 1 stopień Celsjusza cieplej, niż było przed początkiem rewolucji przemysłowej, zanim zaczęliśmy na dużą skalę pompować gazy cieplarniane.