Pandemia koronawirusa zapewne spowoduje wzrost zanieczyszczenia środowiska jednorazowymi, nierozkładającymi się plastikami.
Spośród wszystkich zagrożeń klimatycznych najgorsze mogą okazać się susze. W przeciwieństwie do powodzi i wichur, które są niczym ostra infekcja, przypominają raczej chroniczny stan zapalny, który powoli, lecz nieubłaganie niszczy organizm.
Gdy uwaga opinii publicznej skupiona jest na walce z koronawirusem, prezydent USA przyspiesza krucjatę przeciwko regulacjom chroniącym środowisko naturalne.
Arktyczny wir, który przez całą zimę kręcił piruety daleko za kołem polarnym, urwał się z uwięzi. Niesie kilkunastostopniowe spadki temperatur, przymrozki, a nawet opady śniegu.
Musimy zdać sobie wreszcie sprawę, że jesteśmy integralną częścią tego świata. Polegamy na nim. Niszcząc go, kradniemy przyszłość naszym dzieciom – mówi Jane Goodall, brytyjska prymatolożka i antropolożka.
Susza w dobie zmian klimatycznych to jedno z największych wyzwań dla ludzkości, przekonują naukowcy na łamach amerykańskiego „Science”.
Ekonomiści uprzedzają, że kryzys dopiero przed nami, i spierają się o głębokość nadchodzącej recesji. Walka z koronawirusem i ratowanie gospodarki to najważniejsze dziś zadania. Oby nie przesłoniły horyzontu, zza którego wyłaniają się jeszcze poważniejsze wyzwania.
Końca pandemii nie widać, rząd wprowadził obostrzenia, a każda sfera życia zmienia się (lub ją to czeka) na naszych oczach. Co jeszcze powinniśmy przemyśleć w związku z tą kryzysową sytuacją?
Wiosenne susze powoli stają się naszą zmorą i naszą normą. Dlaczego deszcz omija nas od ponad miesiąca?
Wszyscy w Strajku czujemy zagrożenie i wagę problemu, jakim jest koronawirus, ale równocześnie jesteśmy świadomi, że kryzys klimatyczny postępuje. W dodatku MEN uczy akurat o „zaletach” efektu cieplarnianego.