Z walutami jest trochę jak z portalami społecznościowymi. Można się bawić w jakieś Google+ czy inne nasze klasy, a i tak kiedyś wszyscy skończymy na Facebooku. Oczywiście w pewnych okolicznościach mają sens lokalne portale – tak jak zresztą lokalne waluty. Ale we wciąż zglobalizowanym świecie prędzej czy później zadziała teoria skali: większy dostarczy nam lepsze usługi, za niższą cenę i zapewni nieporównywalnie więcej kontaktów.
Podobnie jest z dolarem. Lokalnie można się bawić w złotówki czy funty szterlingi. Ale jeśli biznes ma się rozwijać, jeśli ma mieć dostęp do globalnego rynku, trzeba się przewalutować na amerykańskie zielone. Bo dolar jest tańszy w użyciu – za jego pośrednictwem można przerzucić kapitał między dowolnymi walutami świata w dwóch transakcjach. Bo jest najbezpieczniejszym przystankiem dla kapitału. Bo (prawie) wszyscy go używają. W przypadku dolara, tak jak w przypadku portali społecznościowych, działają tzw. zewnętrzne efekty sieciowe. Im więcej ludzi czy państw go używa, tym większą wartość ma dla pozostałych użytkowników. I tym trudniej jest się bez niego obejść.
A co się dzieje, gdy jeden portal społecznościowy zdominuje wszystkie inne? Z biznesu może się stać narzędziem politycznym i wykluczyć z grona użytkowników tych, których poglądy czy działania nie podobają się jego właścicielom. Pozostali użytkownicy będą mieli wówczas tylko dwie opcje: albo się podporządkować i zerwać kontakty z wykluczonymi, albo założyć własny portal.
1.
Na początku listopada Stany Zjednoczone wprowadziły drugą falę sankcji przeciwko Iranowi. To efekt zerwania przez prezydenta Donalda Trumpa porozumienia nuklearnego z tym krajem. Zawarł je ponad trzy lata temu Barack Obama. W dużym uproszczeniu Irańczycy zgodzili się zamrozić swój program nuklearny w zamian za zniesienie przez Zachód większości sankcji.