Chicago, trzecie największe miasto w USA, pierwszy raz wybrało na burmistrza kobietę, w dodatku czarną. 56-letnia Lori Lightfoot to jawna lesbijka, prawniczka i była prokurator federalna, która z nominacji ustępującego burmistrza Rahma Emanuela badała okoliczności głośnego zabójstwa murzyńskiego nastolatka przez białego policjanta. Jej komisja oskarżyła policję o złe traktowanie Afroamerykanów i wezwała do reform. W swej kampanii Lightfoot obiecywała walkę z dyskryminacją rasową, obronę interesów ubogich i poprawę bezpieczeństwa mieszkańców.
W USA coraz więcej kobiet, w tym czarnych, obejmuje stanowiska w legislaturach stanowych i lokalnych. W ratuszach największych miast afroamerykańskie kobiety są wciąż niedoreprezentowane, ale burmistrzów z mniejszości rasowych ostatnio przybyło. Lightfoot stoi jednak przed karkołomnym zadaniem. 2,7-milionowa metropolia to miasto chore. Szaleje tam korupcja i przestępczość – w 2016 r. było 762 zabójstw, najwięcej w ostatnich 20 latach – a z braku pracy czarni mieszkańcy migrują do innych miast i stanów. Nadzieje wiązane z burmistrzem Emanuelem nie spełniły się. Tymczasem lewica demokratów narzeka, że Lighfoot – wybrana głosami także białych wyborców – nie jest dość radykalna, jako była prawniczka korporacyjna sprzyja bogaczom, popierała w mieście gentryfikację, a jej plany zwiększenia liczby policjantów nie wróżą dobrze Afroamerykanom. W efekcie może raczej utrwalić status quo niż uzdrowić miasto.