U sąsiadów, Czechów i Słowaków, obowiązuje nakaz noszenia masek w miejscach publicznych; także w Austrii i Słowenii, a w części Chin obowiązek ten jest sankcjonowany surowymi karami. Choć nie zmieniło się zalecenie Światowej Organizacji Zdrowia, że taka ochrona powinna dotyczyć osób zarażonych koronawirusem oraz personelu, który się z nimi styka, to w wielu krajach służby sanitarne coraz silniej zalecają noszenie maseczek. Prezydent Trump wsparł ostatnio rekomendacje tamtejszego federalnego sanepidu, aby Amerykanie nosili maski, ale nie powinien to być profesjonalny sprzęt medyczny, zarezerwowany dla przychodni i szpitali. Sam nie będzie tego robił, bo „jakoś nie widzi siebie w maseczce w Gabinecie Owalnym”. Za to prezydent Słowacji Zuzana Čaputova (na zdjęciu z nowym premierem Igorem Matovičem) w twarzowej masce i ochronnych rękawiczkach, uczestniczyła w zaprzysiężeniu nowego rządu.
W znacznej części Azji noszenie maseczek od dawna stało się obyczajem jako ochrona przed smogiem i przeziębieniami, nauczono się je stosować podczas epidemii SARS w 2003 r. Na początku epidemii, poza Azją, raczej stygmatyzowały, wyróżniając potencjalnych nosicieli wirusa. Teraz na odwrót, świadczą o trosce o innych. Zdania są podzielone: opinię, że społecznie mobilizują, przypominają o powszechnym zagrożeniu, wprowadzają element solidarności, kontruje przeciwstawna, że stwarzają fałszywe poczucie bezpieczeństwa, a źle używane mogą być źródłem zakażeń. W istocie nadal dużo skuteczniejszym środkiem ochronnym jest częste mycie i dezynfekowanie rąk.
Po maseczki – tak jak kiedyś po wszystko – cały świat ustawia się w kolejce do Chin, powstał też czarny rynek i pojawiają się rozmaite „incydenty maseczkowe”. Np. Włosi oskarżyli Czechy, że skonfiskowały przeznaczone dla nich 100 tys.