Komisja Europejska przedstawiła projekt zielonych certyfikatów cyfrowych, jak zostały one nazwane, które pomogłyby przywrócić obywatelom Unii swobodę poruszania się, naruszaną na rozmaite sposoby podczas pandemii. Konsekwentnie unika się terminu „paszport”. To raczej uznawane przez wszystkie kraje Unii narzędzie, rodzaj podkładki pomagającej poszczególnym państwom podejmować decyzje. Komisja rekomenduje, aby certyfikat jak najszerzej otwierał granice, ale żadnego z państw członkowskich zmusić do tego nie może (tak jak dzisiaj Bruksela nie może ingerować w poszczególne decyzje o zamykaniu granic czy wprowadzaniu kwarantanny, a co najwyżej wyraża swoją opinię na ten temat).
Zielony certyfikat, w wersji cyfrowej (z użyciem kodu QR) lub papierowej, w danym języku i po angielsku, ma zawierać trzy rodzaje informacji. Po pierwsze, o odbytym szczepieniu, kiedy i jaką szczepionką. Może być ona spoza listy (aktualnie czterech) dopuszczonych przez Europejską Agencję Leków (EMA), np. chińska lub rosyjska, ale w tym przypadku poszczególne państwa obowiązuje uznaniowość: mogą akceptować skuteczność takiej szczepionki lub nie. A ponieważ wielu Europejczyków, zwłaszcza młodych, nie ma szans na szybkie szczepienie, aby ich nie dyskryminować, certyfikat może zawierać dwie informacje zastępcze: o przebytym covidzie i o negatywnym wyniku testu PCR. Aby uniknąć podróbek i oszustw, takich jak teraz na rynku testów, certyfikaty weryfikować będzie specjalny portal. Wszystkie prace powinny się zakończyć, a zgoda PE oraz kwalifikowanej większości państw członkowskich ma zapaść do czerwca, aby uratować zagrożony tegoroczny sezon turystyczny.
To w sumie olbrzymie wyzwanie logistyczno-polityczne o zabarwieniu suwerennościowym, kwestia ochrony danych i tajemnicy lekarskiej oraz skuteczności szczepień i testów.