Jeszcze dwa tygodnie temu 15-letnią Kamiłę Walijewę znali tylko miłośnicy łyżwiarstwa figurowego, dziś jest na ustach całego świata. Ale raczej nie o takim rozgłosie młoda Rosjanka marzyła. Do jej nazwiska przylgnęła bowiem trimetazydyna, niebędąca jednak określeniem potrójnej łyżwiarskiej akrobacji, które Walijewa wykonuje z precyzją i gracją poza zasięgiem konkurentek (ma w repertuarze również skoki poczwórne), ale składnikiem leku nasercowego wpisanym na listę substancji dopingujących.
Olimpijski los fenomenalnie utalentowanej Walijewej, która w Pekinie zdążyła już poprowadzić koleżanki do złota, w drużynie zawisł na włosku, ale ostatecznie od wykluczenia z imprezy uratował ją podjęty ad hoc werdykt Trybunału Arbitrażowego ds. Sportu (CAS). Eksperci orzekli, że niestandardowa zwłoka w podaniu wyników testu do publicznej wiadomości (spowodowana zachorowaniami na koronawirusa wśród pracowników sztokholmskiego laboratorium) torpeduje możliwości obrony obozu Walijewej, a wyrzucenie jej z igrzysk przyniosłoby zawodniczce „nieodwracalne szkody”.
Decyzja wywołała kontrowersje. Pojawiły się głosy, że członkowie CAS umyli ręce i nie chcieli, w obliczu spodziewanej rosyjskiej agresji na Ukrainę, podgrzewać napięcia. Rosjanie, z powodu niedawnych ciężkich dopingowych grzechów startujący pod flagą MKOl, jeszcze mocniej zwarli szeregi w swej oblężonej twierdzy i odbudowują olimpijskie znaczenie. Na półmetku igrzysk mieli już 17 medali, wyrównując cały dorobek sprzed czterech lat. Ale wątpliwości wzbudzają np. rosyjskie zwycięstwa w narciarstwie biegowym, które spowodowały wysyp pytań z dopingowym podtekstem. Riposta brzmiała: zapraszamy na nasze treningi.
Dynamika olimpijskich wydarzeń i ścisk w medalowym kalendarzu zepchnęły na dalszy plan narzekania na to, że w obliczu pogodowych kaprysów – niespodziewanych, obfitych opadów śniegu oraz siarczystego mrozu – chińscy gospodarze podejmują mało klarowne zmiany w harmonogramie zawodów.