Owszem, takie marzenie ma András Bartal. Trzeba dekad, żeby je spełnić, ale Bartal jest pewny, że prędzej czy później Węgry dokonają aneksji Zakarpacia, ich „historycznej i duchowej części”, która – ku rozczarowaniu Bartala – jest teraz najbardziej na zachód wysuniętym regionem Ukrainy.
– Nigdy nie możemy zrezygnować z mieszkających tam Węgrów i naszych skradzionych terytoriów – mówi Bartal, 50-letni członek Mi Hazánk, skrajnie prawicowej partii, która po kwietniowych wyborach weszła do węgierskiego parlamentu. Sugeruje działanie „delikatne, ostrożne, dyplomatyczne, krok po kroku”.
Mieszkający w Budapeszcie Bartal reprezentuje tęsknoty Węgrów dotkniętych „traumą Trianon”, zjawiskiem socjologicznym eksploatowanym od dziesięcioleci przez nacjonalistów. Odnosi się ono do fatalnego dla Węgier traktatu podpisanego po zakończeniu pierwszej wojny światowej, który pozbawił ich dwóch trzecich terytorium i prawie połowy ludności.
Teraz pojawiły się obawy, że Węgry będą chciały wykorzystać wojenny dramat wschodniego sąsiada i zaczną odwracać to, co wielu z nich uważa za historyczną niesprawiedliwość. Lęki te są podsycane ostrymi słowami pod adresem prezydenta Wołodymyra Zełenskiego, którego premier Viktor Orbán po wygranych wyborach zaliczył do największych przeciwników, obok lewicy, brukselskiej biurokracji i George’a Sorosa.
Napięcie wzmacniają osoby z kręgu Orbána. „Musimy być emocjonalnie i finansowo gotowi na przyjęcie węgierskiego terytorium”, oświadczył Csaba Belénessy, publicysta bliski Fideszowi, nacjonalistycznej partii Orbána.
Etniczny tygiel
Oddzielone od Ukrainy zakolem Karpat Zakarpacie jest jedną z sześciu dawnych ziem Królestwa Węgier, które stały się obiektem nostalgii za utraconą wielkością.