Rubiżne na wschód od Charkowa i Rubiżne w obwodzie ługańskim, pod Siewierodonieckiem, nazywają się tak samo i dlatego bywają mylone w medialnych relacjach z wojny, ale w realiach pola walki to miejsca z dwóch różnych światów. Pierwsze Rubiżne zostało właśnie wyzwolone przez wojska ukraińskie, drugie Rubiżne zajęte w ostatnich dniach przez Rosjan. Działania w rejonie obu miejscowości mają duże znaczenie dla dalszego ciągu bitwy o Donbas, której środkiem ciężkości jest rosyjskie zgrupowanie nacierające z północnego wschodu w pasie 80 km od Izjumu do Siewierodoniecka, skupiające najwięcej i najcięższe siły agresora. Ukraińcy chcą wyjść na tyły tego rosyjskiego ugrupowania od północnego zachodu. Służy temu najważniejsza inicjatywa operacyjna tej fazy wojny, ofensywa charkowska.
Ukraińcom udało się odepchnąć Rosjan od Charkowa tak daleko, że niemożliwy jest ostrzał artyleryjski i tak potwornie zniszczonego miasta. Ale chcą iść dalej, by przeciąć oś wiodącą od rosyjskiej granicy do Izjumu, będącego rosyjskim przyczółkiem w północnym Donbasie. Ukraińcy posuwają się niemal równolegle do rosyjskiej granicy, blisko rosyjskiego Biełgorodu, skąd idzie na front zaopatrzenie i posiłki. Doszli do Dońca, głównej rzeki Donbasu, ale wycofujący się Rosjanie wysadzili niewielki most w Rubiżnem i większy w dole rzeki. Najnowsze doniesienia z frontu wskazują, że Ukraińcy przedostali się na wschodni brzeg. Ale wygrana w bitwie o Charków pomoże w bitwie o Donbas, tylko jeśli utrzymają przeprawę, wzmocnią przyczółek i pójdą dalej.
Jak trudno jest obronić przeprawę, pokazują wydarzenia spod drugiego Rubiżnego, 160 km dalej na wschód. Fatalny dla Rosjan epizod wydarzył się też nad Dońcem. Szerokie plaże w rzadkim lesie ułatwiały zejście nad wodę, kiedyś urlopowiczom z pobliskich gospodarstw agroturystycznych, teraz czołgom i transporterom opancerzonym.