Rządzenie rozporządzeniami
Trump rządzi rozporządzeniami, jedzie po bandzie. Dąży do władzy absolutnej
Ma to być sankcja za przenikanie do Stanów Zjednoczonych narkotyków z tych krajów, zwłaszcza fentanylu, i za „inwazję” nielegalnych imigrantów. Prezydent potwierdził też zamiar podwyżek taryf w handlu z Unią Europejską. Liczy, że dochody z ceł zrekompensują straty dla budżetu wskutek planowanych cięć podatków. A jego fanów z MAGA ucieszy to, że dotrzymał obietnic z kampanii wyborczej, dokopując krajom, które „strasznie traktują” Amerykę. Nowe cła wywołają jednak przede wszystkim wzrost cen podstawowych artykułów. A Trump przyrzekł przecież Amerykanom ukrócenie inflacji.
Przywódcy Kanady i Meksyku, Justin Trudeau i Claudia Shinbaum, zapowiedzieli już odwet w postaci 25-proc. ceł na towary amerykańskie. Chińczycy jak zwykle odpowiedzieli dyplomatycznie, ale też na pewno nie pozostaną dłużni. Jeżeli nie dojdzie do negocjacji i kompromisowych ustaleń, świat czekają wojny handlowe, z których dla globalnej gospodarki nic dobrego zwykle nie wynika. Giełda zareagowała już spadkiem akcji. Polityczne konsekwencje też są oczywiste – zaostrzenie konfliktów USA z sojusznikami z NATO, i to wtedy, gdy wobec konfrontacji z Rosją potrzebna jest solidarność. To jednak Trumpa nie obchodzi.
Taryfy celne były niejako ukoronowaniem blitzkriegu Trumpa, który w pierwszych dwóch tygodniach rządów wydał kilkadziesiąt prezydenckich „rozporządzeń wykonawczych” – więcej niż którykolwiek jego poprzednik tak wcześnie po inauguracji. Zadekretowały one zmianę o 180 stopni polityki Joe Bidena w takich sprawach jak imigracja, programy wyrównywania szans życiowych mniejszości rasowych czy walka ze skutkami zmiany klimatu. Część rozporządzeń uzasadniono potrzebą odchudzenia rządowej biurokracji, ale nakazy zamrożenia lub redukcji etatów w ważnych resortach czy zwolnienie tzw.