„No, proszę pana…”. Dziś francuscy sędziowie już się nie boją. Sarkozy idzie do więzienia

Wkrótce za kratki ma trafić były prezydent Nicolas Sarkozy. Czy Francja stała się już sędziokracją, czy właśnie dorasta do swojej dewizy o równości wszystkich obywateli?

Stephanie Lecocq / Reuters/Forum Śledztwo trwało 13 lat i dotyczyło wydarzeń sprzed 18! Przewlekłość postępowania jest dziś, niestety, wspólną cechą sądów w Europie.

Na początku tego tygodnia Nicolas Sarkozy, były prezydent Francji (2007–12), musiał stawić się w sądzie. Ale już tylko po to, aby się dowiedzieć, gdzie i kiedy rozpocznie odbywanie kary więzienia. Został bowiem skazany na pięć lat odsiadki za udział w grupie przestępczej, która korzystała z pieniędzy reżimu libijskiego dyktatora Muammara Kadafiego, aby wspomagać partię prezydenta.

Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, pierwszy raz w historii były prezydent światowego mocarstwa trafi do więziennej celi. Co prawda Sarkozy’emu przysługuje jeszcze odwołanie, ale sąd apelacyjny podejmie jego sprawę najwcześniej za pół roku. A francuskie prawo – inaczej niż w Polsce – pozwala przy surowych wyrokach sadzać skazanego do więzienia od razu, bez czekania na ostateczne rozstrzygnięcie, które może zapaść po latach.

Prawo takie nie budzi zastrzeżeń i jest często stosowane w odniesieniu do zwykłych kryminalistów. Ale wywołuje zdziwienie w przypadku byłego prezydenta Republiki, która przecież często jest nazywana monarchią w przebraniu ze względu na zakres władzy prezydenckiej, przepych i ceremoniał. W przypadku Sarkozy’ego doraźną decyzję o więzieniu sąd uzasadnił „faktami o szczególnej wadze, zdolnymi zachwiać zaufaniem obywateli do tych, którzy ich reprezentują”.

Francja jest radykalnie podzielona w ocenie tego wyroku. Prawica z Marine Le Pen widzi w nim dowód na upolitycznienie sądownictwa. Lewica – przeciwnie, twierdzi, że wymiar sprawiedliwości po prostu wykonuje swoje zadania i że to powód do dumy, iż właśnie we Francji ktoś z samego szczytu potęgi politycznej traktowany jest tak samo jak zwykły obywatel.

Wszystko to w samym środku politycznego huraganu, który właśnie zmiótł kolejnego premiera – Sébastien Lecornu urzędował niecały miesiąc i poddał się, nie mogąc stworzyć rządu przy podzielonym parlamencie.