Sir Isaiah Berlin, wybitny brytyjski historyk idei, pisał o „Manifeście komunistycznym": „Żaden inny współczesny ruch czy prąd polityczny nie może poszczycić się czymś porównywalnym, jeśli chodzi o siłę i wyrazistość. Jest to dokument o cudownym ładunku dramatycznym. Jego forma zbudowana jest na mocnych i porywających historycznych uogólnieniach, prowadzących do oskarżenia istniejącego ładu w imię mścicielskich sił przyszłości".
„Widmo krąży po Europie - widmo komunizmu", to pierwsze słowa „Manifestu partii komunistycznej", ogłoszonego po niemiecku w Londynie 24 lutego 1848 r. Tekst został zamówiony w 1847 r. przez Związek Komunistów - organizację, która powstała z połączenia londyńskiego Związku Sprawiedliwych i brukselskiego Komitetu Korespondencyjnego. Bardzo żywotną ideę socjalistyczną reprezentowały wówczas liczne stowarzyszenia ostro spierające się ze sobą o to, jak należy walczyć o sprawiedliwość społeczną w świecie rodzącego się brutalnego kapitalizmu przemysłowego.
Związek Komunistów wyróżniała obecność Karola Marksa i Fryderyka Engelsa, tworzących najbardziej niezwykłą parę intelektualno-autorską w dziejach. Marks, ubogi filozof pochodzący z żydowskiej rodziny, tułał się z żoną i dziećmi po Europie, przeganiany z miejsca na miejsce za głoszenie rewolucyjnej propagandy. Deptali mu po piętach agenci tajnych policji i liczni wierzyciele, zatruwając skutecznie życie. Murzyn - jak nazywała Karola Marksa jego żona Jenny ze względu na rysy twarzy i ciemną karnację - całe życie miał trudności z zaakceptowaniem siebie i swojego pochodzenia. Fryderyk Engels, syn bogatego fabrykanta, nie miał problemów ani z pieniędzmi, ani ze sobą. Pełnymi garściami czerpał z uroków kawalerskiego życia. To właśnie młody bon vivant przygotował pierwszy szkic „Manifestu", który miał być dokumentem cementującym rewolucyjną doktrynę i wzmacniającym jedność Związku Komunistów.