Pod szkołami ruch a w szkołach gwar. Miło wspominam ten czas gdy z tornistrem a potem teczką ganiałem do swojej „budy”. W teczce zaś oprócz zeszytów książek i niezbędnych przyborów zawsze miałem drugie śniadanie. Na ogół była to bułka z serem lub – od wielkiego święta – z szynką. Zjadałem ją z apetytem na tzw. długiej przerwie czyli tuż po południu.
Dziś na ogół w większości szkół bywają stołówki, a niemal wszędzie automaty, w których można kupić batony, kinder-mleczne kanapki i inne obrzydlistwa, które wygłodniali uczniowie popijają wyskakującą z tegoż urządzenia colą.
Zdarzają się szkoły, które – na ogół pod naciskiem rodziców – usunęły z automatów zarówno wszelkie słodkości, jak i gazowane, słodkie napoje. Co – niestety - nie oznacza, że uczniowie mogą tam kupować smaczne i zdrowe produkty. Likwidacja automatycznej sprzedaży zmusza więc rodziców do szykowania jak za dawnych lat drugiego śniadania, bo bez tego żaden młody organizm nie przetrwa przez cały dzień.
A co powinno stanowić ten przywracający siły fizyczne i psychiczne posiłek? Można go przyrządzić bez kłopotów i wysokich wydatków. Wystarczy nieduży pęczek marchwi oskrobanej, dobrze umytej i ewentualnie pokrojonej w słupki, albo mięsista i kolorowa papryka także pokrojona i pozbawiona gniazda nasiennego lub – i to bym jako uczeń lubił najbardziej – pokrojona na odcinki łodyga selera naciowego.
I nie są to wymysły starszego wiekiem smakosza lecz wiedza dziadka licealistów, którzy takie przekąski wprost uwielbiają.
Jeśli młody konsument domaga się pieczywa, to należy wybierać chleb lub bułki żytnie (najlepiej z mąki razowej) z dodatkiem twarogu lub jajka na twardo. Świetnie nadają się do takich kanapek warzywa podsmażane na grillowej patelni.