Nakręćmy to jeszcze raz

21 grudnia 2002

Światowe kino żywi się dzisiaj kinem i w zasadzie w ogóle nie musi już kontaktować się z rzeczywistością. Wciąż słyszymy o remakach (na nowo nakręconych filmach), sequelach (dalszych losach) i prequelach (poprzednich losach bohaterów popularnych filmów). Kino polskie ma na tym polu spore zaniedbania.

Zaniedbania polskiego kina w dziedzinie remaków, sequelów i prequelów są skądinąd okolicznością bardzo korzystną przede wszystkim ze względu na czynnik lokalny, czyli brak nowych pomysłów. Inwencja scenarzystów się wyczerpuje, lektur szkolnych do sfilmowania pozostało niewiele, a nowości wydawnicze nie wydają się szczególnie fotogeniczne. Pozostaje zatem niezgłębiona skarbnica, jaką jest Filmoteka Narodowa, mająca statutowy obowiązek gromadzenia kopii wszystkich nakręconych w polskich wytwórniach filmów.

Polityka 51.2002 (2381) z dnia 21.12.2002; Kultura; s. 76

Zdzisław Pietrasik

Absolwent filologii polskiej na Uniwersytecie Łódzkim oraz studiów dziennikarskich na Uniwersytecie Warszawskim. Publikował m.in. w „itd” i „Kulturze”, potem przez lata w „Polityce” (szef działu Kultura). Zajmował się głównie krytyką filmową i relacjonowaniem wydarzeń z dziedziny kinematografii. Należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich i Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1987), Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011). Zmarł w 2017 r.