Złośliwi w Unii mówili przed kopenhaskim szczytem o „polskim melodramacie w trzech aktach” i nie zawiedli się. Trzy piątkowe rundy Miller–Rasmussen i przerwy między nimi obfitowały w ostre słowa, dramatyczne gesty, zaskakujące zwroty i potyczki na oświadczenia między dyplomatami obu stron. Nie był to ustawiony pojedynek.
Po Kopenhadze mogą pojawić się u nas nowe alianse i nowy styl debaty politycznej
13 grudnia znów spotkaliśmy się z Historią
Sprawa Radia Maryja nie jest tak skomplikowana prawnie, jak nam się wmawia
Gospodarka wytrzyma półroczny strajk w górnictwie – kopalnie nie
Troska o własną przyszłość, chęć wykorzystania popularności, snobizm, szukanie nowych wyzwań – różne motywy skłaniają artystów do zajęcia się biznesem. Dla jednych to tylko przelotna przygoda, dla innych wybór nowej drogi życia.
Kto jest najbogatszym Polakiem? Przyzwyczailiśmy się myśleć o trójce Kulczyk–Gudzowaty–Krauze. Tymczasem oni razem wzięci nie mają nawet połowy tego, co pewna Polka, która w 1968 r. wyjechała z setką dolarów w kieszeni do USA, by zostać pokojówką. Dziś na sam jej widok Polakom wyciągają się ręce.
Rajski mit o stworzeniu człowieka czytano i jako reportaż z historii, i jako metaforę i symbol.
Kiedy 11 września 2001 r. Al-Kaida zaatakowała Stany Zjednoczone, sinusoida historii była już gotowa do zwrotu. Trzeba było tylko bodźca wielkiego strachu, żeby kult wolnej jednostki zastąpić kultem bezpiecznej wspólnoty, a prawa człowieka – prawem państwa do kontrolowania niemal wszystkiego w imię bezpieczeństwa obywateli.
Każdy kocha inaczej. Lech Nikolski i Krzysztof Janik ulegają namiętności bez żadnych hamulców. Marek Borowski usiłuje pamiętać o sercu i zachowuje pewną powściągliwość. Józef Oleksy najpierw łapczywie otacza się przedmiotami pożądania, aby na końcu odmówić sobie konsumpcji. Premier, według zapewnień rzecznika rządu, jest w tej materii zdyscyplinowany, jednak z nieoficjalnych przecieków wynika coś innego. Sylwetka prezydenta sugeruje, że żyje tylko wspomnieniami, ale to nieprawda.
Politycy nie szanują innych polityków i instytucji państwowych. Wyzwiska, oskarżenia o oszustwa, kłamstwa, korupcję są na porządku dziennym. Nieliczne sprawy sądowe, do jakich w końcu dochodzi, trwają latami, jest ich zresztą coraz mniej.
Tylko złośliwi mówią, że Amerykanie wierzą jedynie w potęgę dolara. Ale nawet na dolarach, na banknotach i monetach wypisali: „Zawierzamy Bogu”. Nie ma drugiego kraju w nowoczesnym świecie, gdzie symbole religijne i publiczne wyznania wiary byłyby tak obecne w życiu publicznym.
Mieli jak bracia walczyć o lepsze życie dla wszystkich. Razem grzebali przyjaciół. Doszli razem na samo dno piekła. A teraz jeden brat ma zabić drugiego.
Wszystkie panie, które w Azji stały, stoją lub będą stały na czele rządów, zawdzięczają swoje pozycje koneksjom rodzinnym. Są albo córkami, albo żonami znanych polityków, albo wdowami po znanych politykach, natomiast same politykami bywają bardzo rzadko.
Josi Ginosar, były wyższy oficer izraelskich służb specjalnych, zawsze chciał zajść daleko. W końcu zaszedł: do zacisznych gabinetów szwajcarskich banków, gdzie przez wiele lat obracał setkami milionów dolarów oficjalnie stanowiących własność narodu palestyńskiego. A teraz stał się bohaterem jednej z największych afer korupcyjnych.
:-)
:-'
Światowe kino żywi się dzisiaj kinem i w zasadzie w ogóle nie musi już kontaktować się z rzeczywistością. Wciąż słyszymy o remakach (na nowo nakręconych filmach), sequelach (dalszych losach) i prequelach (poprzednich losach bohaterów popularnych filmów). Kino polskie ma na tym polu spore zaniedbania.
Jakie czasy, takie kolędy. Były kolędy ludowe, bigbitowe, jazzowe, były patriotyczno-konspiracyjne, ale też biesiadne. Na okoliczność Bożego Narodzenia powstają coraz to nowe utwory, często – w stylu i treści – zupełnie nietradycyjne.
Grają, dyrygują, komponują, są dyrektorami filharmonii i festiwali – kobiety w muzyce poważnej. Silne indywidualności, skuteczne w działaniu, mają gorliwych wielbicieli i zażartych wrogów. Bez nich nasze życie muzyczne byłoby o wiele uboższe.
Rozmowa z Meryl Streep, amerykańską aktorką filmową
Gwiazdka jest okazją do wspomnień. Czy życzliwi czytelnicy rubryki filmowej pozwolą, bym skorzystał z tej sposobności i powrócił do epoki kina, która wydaje się odległa niby archeologia: filmu niemego?
Gdy na niebie zabłyśnie wigilijna gwiazda, serialowe rodziny zasiądą do świątecznych stołów podobnie jak widzowie przed telewizorami. Rzeczywistość i fikcja przenikają się w serialach jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Telenowele mają tak wielki wpływ na świadomość i postawy widzów, że niekiedy bywa on niepokojący.
W czasach powszechnej szarzyzny i biedy programy telewizyjne przystrajano na wzór bombonierki: kolorowo, bogato i różnorodnie. Dziś, gdy wokół jest barwniej i ciekawiej, ze szklanego okienka straszą dekoracje banalne jak warszawskie wieżowce. Scenografów zastąpili ustawiacze mebli.
Dla grafomana pisanie to stan upragnionej szczęśliwości, której nie zmąci cierpienie czytelnika. Istnieje jednak kilka sposobów, by w porę rozpoznać literackiego oprawcę i podjąć kroki zaradcze.
Wszyscy zabużanie mieli w rubryce „miejsce urodzenia” wpisane – obok Wilna czy Kołomyi – ZSRR. Pamięć o polskich Kresach długo należała wyłącznie do sfery uczuć wewnętrznych. Dziś się nie tylko ujawniła, ale i skomercjalizowała.
W Polsce osiedlali się niemieccy luteranie i francuscy hugenoci, włoscy antytrynitarze i rosyjscy sekciarze, angielscy kwakrzy i holenderscy anababtyści, wygnani z Półwyspu Iberyjskiego żydzi. Poeci hebrajscy pisali hymny sławiące polską tolerancję.
Rozmowa z prof. Peterem Singerem, bioetykiem
Narkotyki nie są wynalazkiem naszych czasów. Zarówno w Egipcie faraonów jak i w antycznym Rzymie pito, palono i żuto wszystko, co tylko botanika oferowała narkotycznego.
To niesamowite, ale miliony Amerykanów nie wierzą, że program Apollo został uwieńczony lądowaniem człowieka na Księżycu.
Wieś nazwała ich aliantami, nie do końca to słowo rozumiejąc. Wrogowie czy przyjaciele? W każdym razie obcy i jakby odwrotni. Wszyscy uciekają ze wsi do miast, alianci – przeciwnie. Nikt nie chce starego domu, oni – wyłącznie taki.
Drzewo na skrzypce wybiera się mężne. A na lutnika nadaje się tylko artysta. Tak przynajmniej jest w Lubinie, gdzie jest więcej lutników niż gdziekolwiek w Polsce.
Cudowne wizerunki ukazują się w Polsce dość regularnie, zwykle na szybach, kominach i ścianach bloków. Oczekiwanie na zapowiedziany w ten sposób cud trwa około miesiąca i odbywa się w atmosferze religijnej ekstazy. Potem życie wraca do normy. Aż do następnego tajemniczego objawienia.
Zmierzch pocztówki w czasach e-maili i esemesów odtrąbiono – jak się okazało – przedwcześnie. Po krótkim załamaniu odkrytka wraca do łask. Skondensowany komunikat na niewielkim kartoniku jak ulał pasuje do naszych czasów.
Politycznie rzecz biorąc najbardziej demokratyczna choinka to świerk – wygląda chudo, bywa zwichrowany, dobrze się sprzedaje. Jodła jest szlachetna – droga, wypasiona i rzadka w handlu. Sosna kontrowersyjna – nie każdy uznaje ją za choinkę, ale wielu popiera. Wszystkie kradnie się z lasów po równo i to jest pluralizm.
Ma pieniądze, sławę i talent. Podziwiają go maniacy futbolu, matki i żony, a nawet wojujący homoseksualiści. To ktoś znacznie więcej niż piłkarz – to pierwsza wielka gwiazda popkultury w historii futbolu.
Nauczycielka literatury Elena Andriejewna, wychowawczyni klasy 10 B, często myśli, jak ułoży się życie jej uczennic. Tego, że udało się je wykształcić i wychować na prawdziwe damy, jest pewna. Mają być w przyszłości elitą kraju. Marzy, by ich ogłada i kultura jak krople drążyły kamień twardej syberyjskiej rzeczywistości, żeby się o ten kamień nie roztrzaskały.