O młodzieżową fuchę na lato nie jest dziś jednak wcale łatwo, a i zarobki są znacznie gorsze niż dawniej. Mimo to młodzi ludzie coraz częściej szukają sezonowych zajęć. Pieniądze uzupełnią domowe budżety i są pierwszym dowodem dorosłości.
Michał Słowik, 22 lata, studiuje na Uniwersytecie Gdańskim – stacjonarnie administrację i zaocznie politologię. Od trzech lat przez część wakacji pracuje w sklepie przemysłowym ciotki. Początkowo problemem było poznanie asortymentu i rozmowa z klientem, na przykład, o wydajności pompy do wody. Szybko jednak nabrał technicznego obycia. Swoją płacę konfrontuje z produktem krajowym brutto. Trzy lata temu, kiedy przyrost PKB wynosił 3,5 proc., ciotka za 18 dni pracy zapłaciła mu 1000 zł, zaś rok później, gdy gospodarka zwolniła, za cały lipiec zarobił 1300 zł, a za sierpień – 1000 zł. Wypoczywać będzie we wrześniu. Część zarobionych pieniędzy przeznaczy na ten cel, a część na sprzęt muzyczny.
– Chodzi o samodzielność, pokazanie wszystkim, że potrafię zadbać o siebie, choć nie muszę – objaśnia motywy wakacyjnej pracy Mateusz Słowik, młodszy brat Michała, student prawa. Na jego wydziale pracujący w wakacje należą do mniejszości. Kolegom wystarcza niezależność na konto rodziców. Jednak kilku z nich dało się przekonać, że po roku życia na garnuszku dobrze jest udowodnić, iż są zaradni i samodzielni.
Mateusz najpierw pracował u znajomego ogrodnika, potem, jak brat, w sklepie ciotki, a w ubiegłym roku, autostopem – żeby, jak powiada, zminimalizować koszty i zmaksymalizować przygodę – wybrał się z kolegą do Holandii na zbiory cebulek kwiatowych. Pracowali na czarno. Za godzinę zarabiali równowartość 15 zł. Pieniądze wydali na zwiedzanie Amsterdamu, Utrechtu, Paryża..