Zaczęło się właśnie od pomnika. Ten, który ma już król w Warszawie, to nie pomnik, to wstyd. Tak sądząc Tadeusz Dębski zgłosił gminie ideę budowy nowego. Podkreślił, że król będzie się trzymał z dala od gminnych pieniędzy. Radni więc króla poparli, burmistrz jest przekonany, że taki pomysł obywatelski jest godzien aprobaty. Uradzono, że Jan III Sobieski stanie przed siedzibą nowego ratusza. To nic, że ratusz jeszcze w polu, w przenośni i dosłownie. Radni nie przewidzieli jednak, że w planie jest i buława. Buława to ciąg dalszy idei uhonorowania króla, tym razem jego dokonań militarnych.
Dębski konsultował swój pomysł ze znajomymi. - W górę, Tadziu - zachęcali doradcy - musisz zbudować coś dużego, na miarę króla i swoją własną. Tu Tadeusz Dębski nie może być skromny. Wszystko, czego się dotknął w życiu dotychczas, udawało mu się: absolwent SGGW, przez lata w gastronomii, jedna z pierwszych prywatnych pizzerii na Nowym Świecie - to właśnie on.
W tym salonie, gdzie rozmawiamy, siedząc na kopiach ludwików, leżała książka "Jan III Sobieski", której nakład Tadeusz Dębski wykupił w celach promocyjnych budowy pomnika. Książka sama się otworzyła na zdjęciu królewskiej buławy.
- O, kurde, patrzę: buława - wspomina moment olśnienia. Tak zrodziła się idea.
Problem w tym, że oryginalna królewska zaginęła. Stanęło na buławie hetmana Jabłonowskiego, w skali 1:100. W tym momencie pojawiły się jednak zasadnicze wątpliwości: czy ta skala będzie właściwa, czy wysokość buławy na pewno optymalna, czy o taką perspektywę spoglądania na zespół pałacowy w Wilanowie przez turystów chodzi? Dębski przeszedł do czynów: w górę wzleciał balon reklamowy Casinos Poland. Ustalono, że buława powinna mieć dokładnie 72 metry. Ale już wtedy wiatr zawiał w oczy Sobieskiemu, bo uniemożliwił wykonanie planu pokazu w stu procentach.