Niezmiernie mało wiemy o organizmach zamieszkujących oceaniczne głębie. Spotyka się tam kraby olbrzymy, ponaddwumetrowej długości „robaki”, świecące różnobarwnie ryby i krewetki bez oczu. Na ciele ślepej krewetki wykryto sprawnie działający narząd wyczuwający światło widzialne. Po co jej takie zastępcze oczy w mrokach głębin? Sądzono do niedawna, że po to, by unikać drapieżnych fluoryzujących ryb lub odnajdywać świecący jak robaczki świętojańskie pokarm. Badania ostatnich lat wykazały, że poza organizmami żywymi w podmorskich głębiach świecą również swego rodzaju naturalne „żarówki”. Wyczuwanie światła może więc być tam wielce przydatne.
O podmorskim odkryciu, które przenicowało wiedzę na temat nie tylko pochodzenia życia na Ziemi, ale i możliwości życia we Wszechświecie, donoszą w numerze „Proceeding of the National Academy of Science” z 28 czerwca br. kanadyjscy, niemieccy i amerykańscy naukowcy. Ta międzynarodowa ekipa od lat poszukuje nowych gatunków drobnoustrojów. Zapuszcza się w tym celu w podmorskie głębiny.
Najbardziej spektakularnym odkryciem zespołu badającego dno Pacyfiku z pokładu łodzi podwodnej „Alvin” okazał się nieznany dotąd gatunek niepozornej na pierwszy rzut oka bakterii. Oznaczono ją symbolem GSB1. Bakteria ta zamieszkuje ekstremalnie niegościnne środowisko. Żyje na powierzchni skał podwodnych usytuowanych bezpośrednio przy źródłach geotermalnych na dnie. Znaleziono ją na głębokości 2390 m, gdzie nie dociera światło słoneczne. W dodatku pozbawiona tlenu i nasycona siarką i siarkowodorem woda wypływająca ze źródła ostrym strumieniem ma temperaturę, bagatela, 350 st. C!
Naukowcy początkowo chcieli zbadać, czy w takich warunkach w ogóle może istnieć życie.