Archiwum Polityki

Kierunek na nękanie

Powstanie w 1976 r. Komitetu Obrony Robotników, a niecały rok później Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO) i Studenckiego Komitetu Solidarności (SKS) stanowiło dla władz partyjnych wyzwanie. Szczególna rola w walce z opozycją przypadła policji politycznej. Stanisław Kania, wówczas członek Biura Politycznego KC PZPR napisał w dokumencie, załączonym do protokołu posiedzenia tego biura z 30 maja 1979 r.: "Poważne zadania w walce z politycznym przeciwnikiem realizują organa MWS i prokuratury (..) Dotychczas nie posługujemy się wobec naszych przeciwników metodą więzień i procesów. Jest to świadectwo naszej siły, a nie słabości. Być może, że trzeba będzie sięgnąć i do tych najbardziej ostrych środków represji. Dziś jednak słusznie realizowany jest kierunek na nękanie przeciwników i to trzeba nadal konsekwentnie realizować". Jak w praktyce wyglądało to nękanie, ilustruje poniższy dokument. Był on przeznaczony, o czym świadczy sygnatura "K", dla trzydziestu osób ze ścisłego kierownictwa PZPR. Zgodnie z procedurami powinien zostać zwrócony do MSW. Dlaczego nie został, nie sposób odpowiedzieć. Teraz znajduje się w Archiwum Akt Nowych, w zespole PZPR, Sekretariat Gierka sygn. 3182, k. 1 - 3.

Warszawa, dnia 14 lutego 1978 r.

MINISTERSTWO SPRAW WEWNĘTRZNYCH

Departament III

TAJNE Egz. nr 1

Załącznik do Informacji "K" AS0236/78

INFORMACJA dot. rozwiązania nielegalnych zgromadzeń organizowanych w Krakowie przez tzw. SKS.

1. Z posiadanego przez SB rozpoznania wynikało, iż elementy antysocjalistyczne przygotowują się do nasilenia szkodliwego oddziaływania na krakowskie środowisko studenckie. Jednym z etapów realizacji tych zamierzeń był zaplanowany na 10 bm. przyjazd do Krakowa A[dama] Michnika i St[anisława] Barańczaka oraz 4 członków SKS z Wrocławia, w celu odbycia szeregu spotkań, w tym m.

Polityka 26.1998 (2147) z dnia 27.06.1998; Społeczeństwo; s. 64
Reklama