Sędzia, który prowadzi sprawę byłego ministra sportu, szefa Komitetu Olimpijskiego NRD i przez 27 lat Stowarzyszenia Gimnastyki i Sportu, takiego enerdowskiego GKKFiT – Manfreda Ewalda (lat 74) i głównego medycznego reżysera sterowanego przez państwo dopingu w enerdowskim sporcie – Manfreda Höppnera (66), spieszy się. Zamiast 142 przypadków działania enerdowskich trenerów na szkodę małoletnich sportowców, rozpatrywane są tylko 24. Ewald mimo byczej figury i dobrej zaprawy fizycznej jeszcze z obozów Hitler-jugend jest w stanie tylko przez dwie godziny brać udział w rozprawie. W rezultacie przypada po piętnaście minut na jedną opowieść o każdym sportowym życiu. Zeznają: miotaczka, która mając 13 lat pchała kulę na odległość 12,24, a dziś ma nadwagę 30 kilogramów, ciężarowiec, który obciął sobie piersi, ponieważ koledzy w pracy wciąż wyśmiewali jego „okrągłe formy”, brodate i wąsate pływaczki z twarzami pociętymi egzemą. Jedni są byłymi mistrzami sportu, jak Rica Neumann – trzykrotnymi medalistami olimpijskimi, inni swe pięć sekund tryumfu przeżyli wygrywając kiedyś tam w wieku 14 lat jakąś spartakiadę, a potem gdy zaczęły się chroniczne przeziębienia i choroby kręgosłupa – zostali odrzuceni na śmietnik i pozostawieni sami sobie.
Aby wyselekcjonować jednego medalistę, trzeba było szkolić dziesięcioro innych młodocianych sportowców, którym według centralnie przygotowanego przez enerdowskich działaczy dokładnego programu od początku aplikowano środki dopingujące. Dziewczynkom w okresie dojrzewania bez wiedzy rodziców i ich samych aplikowano męskie hormony, które powodowały niedorozwój narządów rodnych i cysty na jajnikach, przyrost masy mięśniowej, nowotwory na wątrobie, a potem poronienia.