Futurama”, animowany serial Matta Groeninga i Davida X. Cohena wyprodukowany (na skutek nieuważnej lektury scenariusza) przez 20th Century Fox Television, jest pierwszym od lat inteligentnym, dowcipnym i zaskakująco spójnym obrazem czwartego tysiąclecia. To także śmiała propozycja, której chyba żaden z mistrzów literatury nie brał poważnie pod uwagę. Nikt nie sądził bowiem, mawia Groening, że przyszłość będzie banalnie prozaiczna i że minie tysiąc lat, a świat wciąż zamieszkiwać będą istoty, dla których zwycięstwo nad poranną chandrą bywa czynem heroicznym.
„Wszechświat nigdy nie miał sensu, podejrzewam więc, że był to projekt rządowy” – mawiał amerykański twórca literatury SF Robert A. Heinlein. Autorzy „Futuramy” przekonują, że choć w 3000 r. zasięg naszego poznania rzeczywistości znacznie się powiększy, nie wpłynie to zanadto na codzienne życie. Aby rozpętać wojnę wystarczą, podobnie jak dziś, uzasadnione podejrzenia. Jak mówi jeden z bohaterów serialu admirał Zapp Brannigan podczas odprawy przed inwazją na planetę latających mózgów: „nic nie wiemy o ich języku, ich historii, o tym, jak wyglądają, ale możemy śmiało założyć, że opowiadają się za wszystkim tym, za czym my się nie opowiadamy. Poza tym powiedzieli mi, że wy, chłopaki, wyglądacie jak idioci”.
Klon na prezydenta
Szczęśliwie jednak mała i wielka polityka pozostaje poza sferą zainteresowań większości obywateli (tylko szczególnie zacięte debaty kandydujących na stanowisko prezydenta klonów podnoszą frekwencję wyborczą do niespotykanego poziomu 6 proc.), których wszelkie potrzeby zaspokajane są przez globalne przedsiębiorstwa rozrywkowe i którzy potwierdzają tezę Arthura C. Clarke’a, że poziom inteligencji nie decyduje o przetrwaniu gatunku.