Koreańczycy przyjechali do Mławy w 1999 r. Wcześniej byli tu niejako symbolicznie, bo w zakładach Curtis Zbigniewa Niemczyckiego montowano koreańskie telewizory. Ale gdy globalna firma LG Electronics, notowana gdzieś w połowie pierwszej setki światowych koncernów, postanowiła zainstalować się w Mławie na dłużej, rozpoczęła się nowa epoka.
Mława była postrzegana jako stolica polskiej ksenofobii, kojarzona z pogromami Cyganów w początkach lat 90., a może jeszcze bardziej z obszarem czarnej rozpaczy, strukturalnego bezrobocia, które w porywach przekraczało 30 proc. i było najwyższe na północnym Mazowszu.
– Koreańczyków przyjęto z dużą otwartością i nadzieją, że wielki świat zawita do Mławy – wspomina Edward Judziak, szef międzyzakładowej Solidarności w LG Electronics. Menedżerów z Seulu było najpierw kilku, dziś jest już ponad setka, w LG Electronics i czterech innych koreańskich firmach, które wianuszkiem otoczyły LG, zwłaszcza po podpisaniu w 2005 r. umowy z rządem, gwarantującej koncernowi dobre warunki biznesowe do 2015 r. Dla LG rozszerzono Warmińsko-Mazurską Specjalną Strefę Ekonomiczną; to pozwala korzystać z ulg podatkowych i tańszej pracy, w zamian za obietnicę zatrudnienia ponad 2 tys. osób w firmie i blisko 5 tys. u kooperantów.
– Czują się tu panami – uważa przewodniczący Judziak. Kiedy okazało się, że jest twardym negocjatorem interesów związkowych, na jego konto trafiła dyrektorska pensja. Zaprotestował, bo uznał to za próbę przekupstwa, więc wyjaśniono mu, że zaszła jedynie pomyłka.
Love LG
Koreańczyków nazywa się potocznie Azjatami albo żółtkami, co jest już mniej poprawne niż mówienie na Romów Cyganie.
– Uważają, że my jesteśmy zapóźnieni mentalnościowo, nie myślimy w kontekście pracy, firmy, lecz w kategoriach rodziny i prywatnego życia – mówi Nina Budzichowska, od początku w LG na stanowisku kierownika, a dziś wiceburmistrz Mławy.