Towarzysz zdrowa siła

29 lipca 2006

Zanim na Śląsku padły pierwsze strzały stanu wojennego, przez długi czas toczyła się polityczna gra, w której centrum był Andrzej Żabiński, I sekretarz KW PZPR w Katowicach. Miał wielkie ambicje. Był zwolennikiem interwencji sąsiadów. Kim był dla Moskwy: pionkiem czy asem w rękawie?

Pod koniec 1990 r. w rozmowie z „Polityką” gen. Jerzy Gruba, były komendant KW MO na Śląsku, wspominał: „Po powrocie Żabińskiego z XXVI Zjazdu KPZR zostałem wezwany do komitetu – niebawem, 18 marca 1981 r., miały zacząć się manewry Układu Warszawskiego Sojuz 81. Żabiński zobowiązał mnie do szczególnej tajemnicy i zapytał, jak zareagują funkcjonariusze milicji i SB, gdyby miało dojść do interwencji radzieckiej? Wtedy mówiliśmy o bratniej pomocy.

Polityka 30.2006 (2564) z dnia 29.07.2006; Historia; s. 68

Jan Dziadul

Z „Polityką” związany od 1989 r. Publicysta, absolwent prawa Uniwersytetu Wrocławskiego. Mieszka na Śląsku, na polityka.pl prowadzi blog o śląskości. Autor książek: „Rozstrzelana kopalnia” o pacyfikacji kopalni „Wujek” (na jej podstawie powstał film Kazimierza Kutza „Śmierć jak kromka chleba”), „Zanim padły strzały” o powojennej historii Śląska i Zagłębia oraz „Moja melodia PRL-u”, powieści biograficznej o Kazimierzu Zarzyckim, byłym osobistym sekretarzu Edwarda Gierka, znanym śląskim dziennikarzu.