Każdy, kto żył w Polsce w latach 80., wiedział, że zdelegalizowana po wprowadzeniu przez władze PRL stanu wojennego Solidarność istnieje i walczy; czytał ulotki i bezdebitowe książki, brał udział w demonstracjach bądź przynajmniej je widział. Ale po latach niewiele można się o Solidarności podziemnej dowiedzieć.
Legendę „S” sprowadzono do kilku ikon, z których najważniejsza i prawie jedyna to Sierpień 1980 r. W mniejszym stopniu istotna dla Solidarności była wiosna 1989 r., jako że o sens porozumień okrągłostołowych toczy się dzisiaj wielki spór, chyba coraz bardziej gorący, bo znakomicie wpisuje się on w narzucaną politykę historyczną.
Andrzej Friszke, który wraz z dobranym zespołem (Konrad Knoch, Ewa Zając, Łukasz Kamiński, Leszek Olejnik, Bartosz Kaliski, Paweł Sowiński, Marek Kunicki-Goldfinger i Błażej Sowiński) podjął się trudu wypełnienia tej luki poznawczej („Solidarność podziemna 1981–1989”), sam się zdziwił, jak ta luka jest olbrzymia i jak niewiele powstało do tej pory opracowań rzetelnych, wykorzystujących dostępną bazę źródłową.
Polityka
33.2006
(2567) z dnia 19.08.2006;
Historia;
s. 71
