Zadania komisji śledczej badające tak zwaną aferę Orlenu mieścić się powinny w trzech głównych nurtach: wyjaśnienia okoliczności zatrzymania byłego prezesa koncernu Andrzeja Modrzejewskiego, zbadania sposobu sprawowania nadzoru właścicielskiego przez Skarb Państwa nad tą spółką oraz kontraktów paliwowych i ewentualnych prowizji (łapówek?) przy ich zawieraniu. Tak to ustalił Sejm. Uporządkowanie materii, którą zajmuje się komisja, nie jest jednak łatwe. Komisja podąża swoimi politycznie motywowanymi drogami, łapie nowe wątki i osoby, pracuje bez planu, o czym mówią zresztą głośno jej członkowie. Dlatego postanowiliśmy wyrysować „Drzewo wiadomości”, pokazać jak i w jakich kierunkach sprawa się rozrasta.
• Spośród trzech głównych wątków najłatwiejszy do rozwikłania wydaje się pierwszy, czyli wyjaśnienie, czy na spotkaniu u premiera Millera 7 marca 2002 r. podjęto decyzję o zatrzymaniu Modrzejewskiego, aby w ten sposób wywrzeć presję na radę nadzorczą PKN Orlen i zmienić prezesa. Czy użyto do tego służb specjalnych niezgodnie z prawem, czy wywierano naciski na prokuraturę? Z dotychczasowych zeznań prokuratorów i funkcjonariuszy UOP wyłania się obraz nacisków, działań prokuratury na polityczne zamówienie (może nawet wyprzedzających bezpośrednie polityczne zlecenie). Na razie wiadomo, że podczas pierwszego badania sprawy przez komisję ds. służb specjalnych Zbigniew Siemiątkowski zataił informację o spotkaniu u premiera, że dziś funkcjonariusze b. UOP i prokuratorzy przedstawiają różne wersje zdarzeń, że zastępca prokuratora generalnego Ryszard Stefański składał inne zeznania w prokuraturze, a inne przed komisją (podał się już do dymisji). Badając ten wątek komisja wystąpiła o zawieszenie w pełnieniu obowiązków Ryszarda Bieszyńskiego, byłego szefa Zarządu Śledczego UOP, obecnie dyrektora Departamentu Postępowań Karnych ABW, który może być podejrzany o składanie fałszywych zeznań.