Zwycięstwo George'a Busha było czyste: trzy i pół miliona głosów więcej. Ale badania dowodzą, że prezydent zawdzięcza je nie tyle „wojnie z terroryzmem”, ile mobilizacji tradycjonalistów religijnych, zaniepokojonych zgnilizną moralną Ameryki.
Na ulicach, placach i skwerach trwa bój o czystą, piękną polszczyznę. Przeszkolone patrole policji i straży miejskiej pilnie nadstawiają ucha, łowiąc znajomą ordynarną frazę, której władza powiedziała twarde „nie”. Tych, którzy dobro, jakim jest język polski, traktują ze szczególnym okrucieństwem, funkcjonariusze upominają i karzą mandatami. Zatem obywatelu: uważaj, co mówisz, bo następny możesz być ty!
Sejmowa komisja śledcza do spraw Orlenu dość niespodziewanie zmieniła się w komisję do sprawy Jana Kulczyka. Trwa ustalanie, o czym dyskutował z Ałganowem i czy chciał sprzedać Rosjanom Rafinerię Gdańską. Upomina się o niego również prokurator. Coraz więcej wskazuje na to, że to może być początek końca wielkiej kariery najbogatszego Polaka.
Blisko pół miliona polskich obywateli ma drugi albo i trzeci paszport. Po co im to, skoro taka niejasna sytuacja budzi rozmaite podejrzenia? Zwłaszcza w czasach terroryzmu i wszechobecności służb specjalnych.
Jeśli niemożliwe jest wprowadzenie kary śmierci, to jedynym wyjściem – zdaniem polityków PiS – pozostaje bezwarunkowe dożywotnie więzienie. Najgorszych przestępców trzeba definitywnie izolować. Tylko w ten sposób można podnieść poziom bezpieczeństwa. To chwytliwy, ale bardzo niedobry pomysł – mówi większość ekspertów.
Te same twarze, te same języki. Tak przyzwyczailiśmy się do nich przez te kilkanaście lat, że nie potrafimy już sobie wyobrazić innej lewicy niż spadkobiercy poprzedniej epoki. A przecież jest to lewica z przypadku.
Afera paliwowa została przesłonięta aferą Orlenu. To może i dobrze, bo prokuratorzy z Krakowa, Szczecina i Katowic już bez jupiterów mogą rozplątywać wątki jednej z największych i najdziwniejszych historii przestępczych naszych czasów.
Sejm chciał dobrze. Aby powstrzymać dziką prywatyzację służby zdrowia, zakazał prywatnej konkurencji w szpitalach. Czy aby nie wylał dziecka z kąpielą?
Wysyłając żołnierzy do Iraku liczyliśmy na kontrakty dla polskich firm. Dziś jedyną, która coś tam sprzedaje, jest Bumar. Inni uciekli. Kiedy wrócą, może być za późno.
Unia ma przed sobą fundamentalną decyzję: czy rozpocząć negocjacje członkowskie z Turcją. Ta kwestia mocno podzieliła Europę. Sami Turcy większych wątpliwości nie mają.
Niekwestionowany lider palestyński był panem absolutnym. Przywódcy Autonomii nie mogli zrobić nic przeciw woli schorowanego, dogorywającego człowieka. Czy dziś, czyhający na schedę po nim, mają swobodę działania?
Po ostatnich wyborach w Mińsku trzeba na nowo rozpisać grafik dyżurów pod aresztem. Zamiast dwóch, trzech razy w miesiącu, jak zawsze, wypuszczają po dwa, trzy razy dziennie. A każdego, kto wyszedł, wypada przecież powitać.
+++
+
++
Kiedy dorastali, polski rynek komiksowy ograniczał się do „Tytusów”, „Kajków i Kokoszów”, „Żbików”. Oni rysują zupełnie inaczej. I zdobywają laury w kraju, a nawet za granicą.
Pora spojrzeć prawdzie w oczy – otaczają nas zombi. Przynajmniej w kinie. Ostatnio w wersji komediowej. Ale problem jest poważny.
W polskich powieściach o miłości za mało jest miłości. Brakuje takich książek, jakie od lat pojawiają się we Francji. Odważnych, łamiących seksualne tabu.
Również w Polsce międzywojennej pojawiły się różne formy kultu jednostki – stawianie pomników jeszcze za życia Wodza, nazywanie ulic i placów jego imieniem, pisanie hagiograficznych biografii.
Czym jest psychoterapia? Czy ma zastępować więzi przyjacielskie lub rytuały religijne? A może to tylko modny kaprys ludzi bogatych?
W laboratoriach powstają białka, jakich nie zna natura. Może się z tego rozwinąć życie, jakiego świat nie widział. A może leki skuteczniejsze od obecnych.
Reklamy zachęcają: „U nas minuta rozmowy kosztuje 15 gr, u konkurencji 35 gr”. „Mistrzów klawiatury” przekonuje się do esemesowania za 6 gr. Wszystkich przebija TP SA: „Rozmawiaj za darmo”. Jak z gąszcza informacji, po części tylko prawdziwych, wybrać to co najlepsze?
Kiedyś być czyimś fanem oznaczało opowiedzieć się światopoglądowo. To była sprawa życia i śmierci, wierności zasadom i honoru. Współcześni fani przypominają wynudzonych klientów hipermarketu kierujących się kaprysem, modą i potrzebą chwili.
„Żyła sobie raz królewna/pokochała grajka” – popularne bajki i kołysanki bezwiednie podkreślały dwie cechy arystokracji: akceptowalny dystans do pospólstwa i pewien styl, maluczkim niedostępny. Dziś monarchie zżera demokratyczny wirus. Ale bronią się świetnie: zastrzykiem krwi klasy średniej.
Udał się pani syn – mówi ktoś matce Krzysztofa Smorszczewskiego. On na to: ale tylko w połowie. Żartuje sobie z tego, że drugiej połowy siebie już nie ma. Pociąg obciął ją pod pośladkami. Został tułów.
W 2006 r. w Warszawie zostanie otwarty najnowocześniejszy w Polsce stadion piłkarski – zapewnia prezydent stolicy Lech Kaczyński. Pomysł wydawał się mieć same plusy, dopóki na którymś etapie deklaracji władz miasta obok rzeczownika „stadion” nie pojawił się przymiotnik „narodowy”, wywołując falę krytyki.
(dramacik w 5 aktach)
Obecnie zbrodnie popełnia się na języku.
Najpierw spotykają się prezydenci, premierzy, ambasadorowie. I wszyscy oni, w poszanowaniu wzajemnym i zrozumieniu, coś postanawiają. Na przykład zbudować na Suwalszczyźnie Centrum Oświaty Litewskiej. Później się rozjeżdżają i wielką politykę każą realizować małemu wójtowi. Nie zapewniając mu środków. Na końcu wychodzi na to, że wójt postanowił zlikwidować szkołę w Krasnogrudzie.