Jaime Bayly, Noc jest dziewicą, przeł. Tomasz Pindel, Wydawnictwo muchaniesiada.com, Kraków 2007, s. 176
Bohaterem powieści peruwiańskiego pisarza Jaimego Bayly jest prezenter telewizyjnego show. Jego popularność rośnie wraz z bezczelnością i brakiem przygotowania, co kompensuje luzem i zdolnością improwizacji. Jest rozpoznawany na ulicy, mnóstwo ludzi zapewnia go o swym oddaniu... Zapewne nosi on cechy samego autora, który zasłynął jako telewizyjna gwiazda w swoim kraju. Ta gwiazda najwidoczniej ma jednak do siebie dystans, skoro z wdziękiem i humorem opowiada o nieudanej miłości do pewnego pięknego chłopaka o imieniu Mariano, a w zasadzie o kłopotach ze sobą, o życiu z dnia na dzień i próbie wypełnienia pustki mirażem pięknego chłopca z nizin, spotkanego w klubie. Poszukiwanie Mariano, krótki romans, próba wylansowania go jako muzyka – obija się o nieczułość obiektu uczuć, który najwyraźniej wcale nie marzy ani o kochanku, ani nawet o karierze. „Noc jest dziewicą” to nie roszcząca sobie wielkich pretensji światopoglądowych powieść gejowska. Czy ktoś jest dziewicą – nie wiadomo, bo tabu zostało dawno przełamane. Pozostały problemy: dręczące młodych poczucie mieszkania w „gorszym kraju”, papka telewizyjnego show i poczucie życia w świecie pozorów. To inna literatura iberoamerykańska – młoda, daleka od realizmu magicznego i prowokująca.