W muzealnej sali siedzi i spogląda na nas przenikliwym wzrokiem potężny, nagi mężczyzna. Można by się poczuć nieswojo, gdyby nie fakt, że ma mniej więcej cztery metry wzrostu. Witamy w świecie hiperrealistycznej rzeźby.
Protoplastów współczesnej hiperrealistycznej rzeźby można by pewnie szukać w różnych tradycjach i wytworach: terakotowych i pośmiertnych maskach, manekinach, figurach woskowych czy mających przypominać prawdziwe niemowlaki – porcelanowych lalkach. Ale można i dużo wcześniej. Wydaje się bowiem, że potrzeba imitacji to jedna z najbardziej pierwotnych potrzeb człowieka. Świadczą o tym choćby paleolityczne naskalne rysunki, a później cała ewolucja sztuki, do pewnego momentu przebiegająca zgodnie z jednym imperatywem: coraz dokładniejszego odtwarzania otaczającego świata.
Polityka
46.2021
(3338) z dnia 08.11.2021;
Na własne oczy;
s. 100
Oryginalny tytuł tekstu: "Tacy jesteśmy"
